13 Լռե՛ք, որ ես էլ խոսեմ, և անդորր գտնեմ իմ տանջվելուց։
13 Ինձ մոտ լո՛ւռ մնացեք, որ ես խոսեմ, և ինչ որ լինի, ինձ վրա՛ թող գա։
Այսուհետ ես բերանս չպիտի զսպեմ. պիտի խոսեմ, քանի դեռ վիշտ ունեմ, տագնապով պիտի բացեմ դառնությունն իմ հոգու։
Թո՛ւյլ տվեք դուք ինձ, ու ես կխոսեմ. գուցե չայպանեք խոսքերիս համար։
Երանի լռեք. այդ ժամանակ գուցե ձեզ իմաստունի տեղ դնեն։
«Հեծեծելով նրան կհասցնեմ իմ խոսքերը. կխոսեմ թախծած իմ հոգու դառնությամբ։
Պերճանքը ձեր մոխրի պես կլինի, մարմինը՝ կավի։