5 Աբրահամը հարյուր տարեկան էր, երբ ունեցավ իր որդի Իսահակին։
5 Աբրահամը հարյուր տարեկան էր, երբ ծնվեց իր որդի Իսահակը։
Աբրահամը դեմքը խոնարհեց, ծիծաղեց ու ինքն իրեն ասաց. «Կարո՞ղ է հարյուր տարեկան մարդը որդի ունենալ, իննսունամյա Սառան կարո՞ղ է ծնել»։
Եվ նա չերկմտեց իր հավատի մեջ, թեպետ նայեց իր մարմնին, որ արդեն մեռածի պես էր,- քանի որ շուրջ հարյուր տարեկան էր,- և Սառայի մեռած արգանդին։
Երբ Աբրամն իննսունինը տարեկան եղավ, Տերը՝ Աստված, երևաց Աբրամին ու ասաց նրան. «Ես եմ քո Աստվածը, հաճելի՛ եղիր իմ առջև և անարատ։
Եվ այսպես համբերատար լինելով՝ Աբրահամը հասավ խոստմանը։
Աբրամն ութսունվեց տարեկան էր, երբ Ագարը նրա համար ծնեց Իսմայելին։
Աբրահամն իննսունինը տարեկան էր, երբ թլփատեց իր թլիփը,
Ապա ելավ նրա եղբայրը՝ Եսավի գարշապարից բռնած։ Նրան էլ կոչեց Հակոբ։ Իսահակը վաթսուն տարեկան էր, երբ Ռեբեկան ծնեց նրանց։
Անիծյալ լինի այն մարդը, որն ավետիս տվեց իմ հորը և ասաց. «Քեզ արու մանուկ ծնվեց», և ցնծությամբ ուրախացրեց նրան։