5 Հիմարը ձեռքերը ծալած նստում և ինքն իրեն է ուտում։
5 Անմիտը ծալում է իր ձեռքերը և իր միսն ուտում։
Մանասեն Եփրեմին պիտի ուտի, և Եփրեմը՝ Մանասեին, ապա միասին պիտի պաշարեն Հուդայի երկիրը։ Այս ամենով հանդերձ Տիրոջ զայրույթը չի իջել, նրա ձեռքը տակավին բարձրացած է մնում։
Ծույլը թեև նախատվում է, բայց չի ամաչում, ինչպես նա, ով ցորեն է փոխ առնում ամռանը։
Ծույլը միշտ կարիքի մեջ պիտի մնա, իսկ ժրաջան ձեռքը լուծում կգտնի։
Մարմինս առնեմ ատամներիս մեջ, հոգիս ամփոփեմ ձեռքերի մեջ իմ։
որսը չի պատահում նենգավորին։ Սուրբ մարդու ունեցվածքը պատվական է և առատ։
Ողորմած մարդը բարիք է գործում իր հոգուն, իսկ անողորմը կործանում է իր մարմինը։
Իմաստունի բերանից ելած խոսքերը շնորհ են, իսկ հիմարի շուրթերը կործանում են նրան։
Ո՛վ ծույլ, մինչև ե՞րբ պիտի պառկած մնաս կամ ե՞րբ պիտի արթնանաս։