5 Հիմարը ձեռքերը ծալած նստում և ինքն իրեն է ուտում։
5 Անմիտը ծալում է իր ձեռքերը և իր միսն ուտում։
Մարմինս առնեմ ատամներիս մեջ, հոգիս ամփոփեմ ձեռքերի մեջ իմ։
Ողորմած մարդը բարիք է գործում իր հոգուն, իսկ անողորմը կործանում է իր մարմինը։
որսը չի պատահում նենգավորին։ Սուրբ մարդու ունեցվածքը պատվական է և առատ։
Ծույլը միշտ կարիքի մեջ պիտի մնա, իսկ ժրաջան ձեռքը լուծում կգտնի։
Ծույլը թեև նախատվում է, բայց չի ամաչում, ինչպես նա, ով ցորեն է փոխ առնում ամռանը։
Ո՛վ ծույլ, մինչև ե՞րբ պիտի պառկած մնաս կամ ե՞րբ պիտի արթնանաս։
Իմաստունի բերանից ելած խոսքերը շնորհ են, իսկ հիմարի շուրթերը կործանում են նրան։
Մանասեն Եփրեմին պիտի ուտի, և Եփրեմը՝ Մանասեին, ապա միասին պիտի պաշարեն Հուդայի երկիրը։ Այս ամենով հանդերձ Տիրոջ զայրույթը չի իջել, նրա ձեռքը տակավին բարձրացած է մնում։