42 Իր ալիքների գոչյունով ծովը բարձրացավ Բաբելոնի վրա, և նա ծածկվեց։
42 Ծովը բարձրացավ Բաբելոնի վրա, այն ծածկվեց նրա խռովալից ալիքներով։
«Նշաններ պիտի լինեն արեգակի, լուսնի և աստղերի վրա։ Երկրի վրա ազգերը պիտի խռովվեն և տագնապեն՝ ահեղ ձայնի և ծովի փոթորիկի պատճառով,
քանզի Տերն ավերեց Բաբելոնը և այնտեղից չքացրեց նրա բարձր ձայնը՝ նրա ալիքների գոչյունը, կարծես բազում ջրեր ձայնեցին նրա կործանման մասին։
Մինչև ե՞րբ մեղավորները, Տե՛ր, Մինչև ե՞րբ մեղավորները պիտի պարծենան,
Որ հավետ տիրում է իր զորությամբ։ Նրա աչքերը նայում են հեթանոսներին, Որոնք դառնացրին նրան. Թող չպարծենան իրենց հոգիներում։ Հանգիստ
Չկան բառեր, և խոսքեր չկան, Որոնց միջից չլսվեն ձայները նրանց։
Ծովափնյա անապատի տեսիլք։ Ինչպես անապատով անցնող մրրիկ, նա եկավ անապատային երկրից։
այդ պատճառով Ամենակալ Տերն այսպես է ասում. “Ահա ես քո դեմ եմ, Տյուրո՛ս, բազում ազգերի քո դեմ եմ հանելու, ինչպես որ ծովն է ելնում իր ալիքներով։