Փարիսեցին կանգնած էր մեկուսի և ինքն իրեն այս աղոթքն էր ասում. “Աստվա՛ծ իմ, շնորհակալ եմ քեզնից, որ ես նման չեմ ուրիշ մարդկանց, ինչպես հափշտակողները, անիրավներն ու շնացողները, և կամ ինչպես այս մաքսավորը։
Այն օրը չես ամաչի քո բոլոր գործերից, որոնցով մեղանչեցիր իմ դեմ, որովհետև այն ժամանակ քեզնից կպոկեմ քո ամբարտավանության չարությունը, և այլևս չես շարունակի մեծաբանել իմ սուրբ լեռան վրա։
Քո քույրը՝ Սոդոմը, ու նրա դուստրերը, վերստին հաստատվելու են այն վիճակի մեջ, որպիսին էին ի սկզբանե. Սամարիան ու նրա դուստրերն էլ վերստին հաստատվելու են այն վիճակի մեջ, որպիսին էին ի սկզբանե. դու և քո դուստրերն էլ հաստատվելու եք նույն վիճակի մեջ, որպիսին էիք ի սկզբանե։
քանի դեռ չարագործություններդ չէին բացահայտվել, ինչպես այժմ, որ Ասորիքի ու նրա շուրջը գտնվող բոլոր այլազգիների դուստրերի կողմից նախատվում ես բոլոր կողմերից,