Գ ԹԱԳԱՎՈՐՆԵՐԻ 21:4 - Նոր Էջմիածին Աստվածաշունչ

⁴ Աքաաբն իր տուն եկավ խռոված և անտրամադիր այն խոսքերի պատճառով, որ հեզրայելացի Նաբոթն ասել էր՝ «Իմ հայրերի ժառանգությունը քեզ չեմ տա»։ Նա ննջեց իր մահճում, երեսը ծածկեց և հաց չկերավ։

Նոր վերանայված Արարատ Աստվածաշունչ

⁴ Եվ Աքաաբը գնաց իր տուն՝ տխուր և բարկացած հեզրայելացի Նաբովթի իրեն ասած այն խոսքի համար, որ ասաց, թե՝ «Իմ հայրերի ժառանգությունը քեզ չեմ տա». և պառկեց իր անկողնու վրա, երեսը շրջեց և հաց չկերավ։

Գ ԹԱԳԱՎՈՐՆԵՐԻ 21:4 Խաչաձեւ Հղումներ

Գ ԹԱԳԱՎՈՐՆԵՐԻ 20:43

Իսրայելի արքան գնաց իր տունը՝ Սամարիա, տխուր ու հուսահատ։

Հակոբոս 1:14

Յուրաքանչյուր ոք փորձվում է՝ հրապուրվելով և խաբվելով իր ցանկություններից։

Եփեսացիներին 4:27

և սատանային առիթ մի՛ տվեք։

ՀՈՎՆԱՆ 4:9

Եվ Տերը՝ Աստված, ասաց Հովնանին. «Իսկապես շա՞տ ես տրտմած մնալու դդմենու համար», և ասաց. «Շատ եմ տրտմած մնալու մինչև մահ»։

ՀՈՎՆԱՆ 4:1

Հովնանն ամբողջությամբ տրտմեց ու խռովվեց։

ԺՈՂՈՎՈՂ 6:9

Լավ է աչքով տեսնել, քան հոգով ցանկալ։ Սակայն սա ևս ունայնություն է և քամուն բռնելու նման։

ՀՈԲ 5:2

Հիրավի, բարկությունն անզգամին սպանում է, նախանձը՝ մեռցնում մոլորյալին։

Գ ԹԱԳԱՎՈՐՆԵՐԻ 21:3

Նաբոթն ասաց արքային. «Աստված մի՛ արասցե, որ իմ հայրերի ժառանգությունը քեզ տամ»։

Բ ԹԱԳԱՎՈՐՆԵՐԻ 13:4

Նա ասաց Ամովնին. «Ինչո՞ւ ես դու այդպես օրեցօր հյուծվում, ո՜վ արքայորդի, և ինձ չես պատմում»։ Ամովնը նրան ասաց. «Իմ եղբայր Աբեսաղոմի քրոջը՝ Թամարին եմ սիրում»։

Բ ԹԱԳԱՎՈՐՆԵՐԻ 13:2

Ամովնը նեղվում էր այն աստիճան, որ հիվանդացավ իր քույր Թամարի պատճառով։ Թամարը կույս էր, և Ամովնի համար դժվար էր նրան մերձենալու որևէ փորձ անել։

Ա ԹԱԳԱՎՈՐՆԵՐԻ 28:23

Նա չուզեց ուտել, սակայն իր ծառաներն ու կինը ստիպեցին նրան, և տեղի տալով՝ Սավուղը գետնից վեր կացավ ու նստեց աթոռին։

Գ ԹԱԳԱՎՈՐՆԵՐԻ 21:1

Այս դեպքերից հետո այսպիսի մի բան պատահեց. հեզրայելացի Նաբոթը մի այգի ուներ Սամարիայի Աքաաբ արքայի կալի մոտ։

Գ ԹԱԳԱՎՈՐՆԵՐԻ 21:5

Նրա մոտ եկավ կինը՝ Հեզաբելը, խոսեց նրա հետ և ասաց. «Ինչո՞ւ է հոգիդ խռովված, և հաց չես ուտում»։

ՀՈՎՆԱՆ 4:4

Եվ Տերն ասաց Հովնանին. «Իսկապես շա՞տ ես տրտմել»։

ՀՈՎՆԱՆ 4:8

Եվ երբ արևը ծագեց, Աստված հրաման տվեց տապախառն խորշակ քամուն, և արևն ընկավ Հովնանի գլխին. տառապանքի մեջ էր, և նրա հոգին դուրս էր գալիս, և ասում էր. «Ինձ համար ավելի լավ էր մեռնելը, քան իմ այս կյանքը»։