33 Նրանց գինին վիշապների ժահր է և իժերի մահառիթ թույն։
33 Նրանց գինին վիշապների թույն է Եվ իժերին սատկեցնող մահադեղն է։
Իմ բերանին, Տե՜ր, պահապա՛ն դիր Եվ ամուր դուռ՝ իմ շուրթերին,
Ցանկացան որսալ ինձ, Եվ հզորներն ինձ վրա հարձակվեցին։ Ո՛չ մեղք ունեմ և ո՛չ հանցանք,
Առանց մեղքի ընթացա և ուղիղ մնացի. Ե՛լ իմ առջև և տե՛ս,
Իսկ հիմա մենք ինչո՞ւ ենք նստել. հավաքվե՛ք՝ գնանք մտնենք ամուր քաղաքները և այնտեղ մեռնենք, քանի որ Տերը՝ մեր Աստվածը, լքեց մեզ և դառնության ջուր խմեցրեց մեզ. արդարև, մեղք գործեցինք նրա հանդեպ։
Նրանց կոկորդը բաց գերեզման է, իրենց լեզուներով նենգավոր դարձան (Սաղ. 5.10բ), նրանց շուրթերի տակ իժերի թույն է (Սաղ. 139(140).4)։
Սոդոմի որթատունկից է նրանց որթատունկը, իսկ նրանց վազը՝ Գոմորից։ Նրանց խաղողը լեղի է, նրանց ողկույզը՝ դառն։
Մի՞թե այս ամենն ինձ մոտ չի հավաքված և կնքված չի պահվում իմ գանձարանում։