21 Ով մանկությունից փափկասուն է լինում, ծառա պիտի դառնա, ապա մորմոքի իր մեջ։
21 Ով որ իր ծառային պատանեկությունից շփացնի, կհանդիպի ապերախտության։
Երբ հանդուգն խոսող մարդ գտնես, իմացի՛ր, որ ավելի հույս կա անզգամի, քան նրա համար։
Անզգամ մարդը հակառակություն է փորում. հեզ մարդը դադարեցնում է մեղքերը, իսկ բարկասիրտ մարդը խորացնում է մեղքերը։
Աբրամն ավելացրեց. «Քանի որ ինձ զավակ չտվեցիր, ուստի իմ ընդոծինն է ինձ ժառանգելու»։
Ծեծն ու կշտամբանքն իմաստություն են տալիս. մոլորված երեխան ամոթով է թողնելու իր ծնողներին։
աղախինը, որ դուրս է հանում իր տիրուհուն, և ատելի կինը, որ հանդիպում է բարի մարդու հետ։
Այնտեղ մի հարյուրապետ կար, որի սիրելի ծառան ծանր հիվանդացել էր և մերձիմահ էր։
Տնտեսն իր մտքում ասաց. “Ի՞նչ պետք է անեմ, քանի որ իմ տերը տնտեսությունը ինձնից վերցնում է. հողի վրա աշխատել չեմ կարող, մուրալ ամաչում եմ։
Մինչդեռ մեղկասեր այրին ողջ լինելով մեռած է։