20 Արդարի լեզուն ընտիր արծաթ է, ամբարիշտի սիրտը պիտի նվաղի։
20 Արդարի լեզուն ընտիր արծաթ է, իսկ անիրավների սիրտը չնչին արժեք ունի։
Սիրտը խոր է ամեն բանից ավելի. մարդ արարած է, ո՞վ կարող է ճանաչել նրան։
Կան մարդիկ, որ իրենց խոսքով խոցում են սրի պես, բայց իմաստունների լեզուները բուժում են։
Երբ Տերը՝ Աստված, տեսավ, որ մարդկանց չար գործերը բազմացան երկրի վրա, և ամեն ոք ամեն օր մտքում չարություն էր խորհում,
քանզի նա մազ կուլ տվողի պես է ուտում և խմում։
Արդար շուրթերը հաճելի են թագավորին. Տերը սիրում է ուղիղ խոսքերը։
Լեզվի հոգածությունը կյանքի ծառ է. ով հսկում է այն, իր հոգին պիտի լցվի։
Լավ է ի՛նձ ստանալ, քան ոսկի և անգին քարեր, և ի՛մ արդյունքը, քան ոսկի և ընտիր արծաթ։
Եվ Տերը՝ Աստված, առավ անուշ հոտը, խորհեց և ասաց. «Այլևս երկիրը չեմ անիծի մարդկանց գործերի համար։ Քանի որ մարդկանց միտքը մանկուց շարունակ ձգտում է դեպի չարը, այլևս երբեք կենդանի ոչ մի էակի չեմ ոչնչացնի, ինչպես որ արեցի։
Կա ոսկի և բազում արտեր, բայց իմաստուն շուրթերն են պատվական անոթ։