شُوْف عَاوذ، لْهَادِيَا ن أَربِّـي مَاشِي اَمشْنَاو مِين يوقْعن خ سَّبَاب ن ڒْمُعْصِيّث يݣَّا بْنَاذم نِّي آدَم. لِأَنَّا ڒْحُكم إِي د ثُوْوِي يجّن ن ڒْمُعْصِيّث نتَّا ذ لْحِسَاب ذ لْعِقَاب. وَلَكِن س لْهَادِيَا-يَا أَربِّـي يسمْصْڒَاح اَكِذس بْنَاذم منْبَعْد إِ وَاطَّاس ن ڒْمُعْصِيَاث.