16 أُو خْمِي تݣّغ مِين وَار خْسغ شَا اَذ ݣّغ، أَتَاف وَافْقغ بلِّي شَّرِيعَا ن مُوْسَى ثصْبَاح.
س مَانَايَا شَّرِيعَا ن مُوْسَى ثصْفَا، ڒُوْصِيّث ن أَربِّـي ثصْفَا، ثصْڒَح، ثصْبَاح.
فَا نشِّين نسّن شَّرِيعَا ن مُوْسَى زِي أَربِّـي، وَلَكِن نش ذ بْنَاذم تْوَامّنْزغ إِ ڒْمُعْصِيّث.
لِأَنَّا ذِي نّفْس ينُو نش فَرْحغ س شَّرِيعَا ن أَربِّـي،
شَّرِيعَا-يَا مڒَا يسْتعْمل-يت بْنَاذم نِيشَان، نشِّين نسّن-يت ذ ثَصبْحَانْت.