7 يمْكن اَذ يِينِي شَان يِجّن: مْڒِي ڒْبَاطڒ ينُو نتَّا يسْمظْهَار-د مْلِيح لْحَقِيقَا ن أَربِّـي، مْڒِي زَّايس يتْمَارْنِي أَربِّـي ذِي لْعَظَمَا نّس، إِيوَا مَايمِّي ذَايِي غَا يحْسب ذ لْعَاصِي؟
ينَّا-ٱس عِيْسَى: "أَقَا تسْڒِيذ ڒْحَقّ: ثَا، دْجِيڒث-أَ قْبڒ مَا ٱذ يدّن ؤُيَازِيض اَتَاف اَذَايِي ثنْكَرذ ثْڒَاثَا ن ثْوَاڒَاثِين."
ئِي كنِّيو مِين ذَاس ثݣِّيم؟ وَامِي يتْوَاسلّم عْلَاحْسَاب مَامّش يخس أَربِّـي ذ مَامّش تُوْغَا يسّن نتَّا، كنِّيو ثْصلّْبم-ث ثنْغِيم-ث س يفَاسّن ن لْكُفَّار.
عمَّارْص! ڒَاحقَّاش أَربِّـي يقّار لْحَقِيقَا وَاخَّا يوْذَان مَارَّا سْخرِّيقن. مَامّش يقَّار لْكِتَاب: <أَوَاڒن نّش اَذ يڒِين صحَّان، شك اَذ تْربْحذ خْمِي غَا تْوَاحكْمذ.>