42 ونِّي ذَاش غَا يتَّارن شَان ثْمسْڒَايْث، ؤُش-اَس-ت. ونِّي د غَا يَاسن غَارك يرزُّو اَذ يرْضڒ وَار ث تَارَّا شَا يخْوَا.
أُو وَار تتُّوْث شَا اَذ تݣّم ڒْخِير اَذ تْشَرْشم اَك ينّغْنِي مِينْزِي س دْبِيحَاث-أَ اَم ثِيْنَا إِي ذَاس يتعْجِيبن إِ أَربِّـي.
لْعَكْس: ڒَعْذُو نّش مڒَا يدْجُوْز، ؤُش-اَس اَذ يشّ. مڒَا يفُّوْذ، ؤُش-اَس اَذ يسو. أُو مَايمِّي؟ مڒَا ثݣِّيذ-اَس اَمُّو، أَخْمِي ثْسرْغذ-اَس ڒفْحَم خ وزدْجِيف نّس.
إِيوَا أَربِّـي، مَا يتِيشّ ڒْحَقّ مَا لَّا؟ وَاه، أَربِّـي وَار يتتُّو شَا ڒْخذْمث نْوم ذ ڒمْحِبّث نِّي ذَاس د ثْسظْهَارم وَامِي ثْعَاوْنم صَّالِحِين. أُو عَاذ تݣّم مَانَايَا.
دِّين يصْفَان إِي ينْقَان غَار أَربِّـي بَابَاثْنغ مِين يعْنَا؟ يعْنِي بْنَاذم يتْرَاح غَار يُوْجِيڒن ذ ثَاجَّاڒِين اَثن يعَاون ذݣ وزيَّار نْسن، أَذ يحْضَا يخف نّس حمَا وَار ث تْوسِّيخ شَا دُّنشْت-أَ.
صدّْقم مِين ذَايْوم غَار ذَاخڒ، أَتَاف مَارَّا اَذ يذْوڒ يسِيرذ إِ كنِّيو.
مڒَا شَان يِجّن زِي ڒْمخْزن يݣَّا خَاك بزّز اَذ تيْسِيذ ڒحْمڒ يجّن ن كِيلُوْمِت، يْسِي-ث شك ثْنَاين كِيلُوْمِت.