3 خ يَحْيَى إِݣ ينَّا نَّبي ؤُمِي قَّارن إِشَعْيَا ذݣ يِجّن ن زْمَان: <ثْمِيجَّا تْڒَاغَا ذِي ڒخْڒَا ثقَّار: سْوجْذث اَبْرِيذ إِ سِيذِي أَربِّـي، ݣّم يبْرِيذن نّس نِيشَان.>
ثْمِيجَّا تْڒَاغَا ذِي ڒخْڒَا: سْوجْذث اَبْرِيذ إِ سِيذِي أَربِّـي، ݣّث يبْرِيذن نّس نِيشَان.>
أَذ يُوْيُوْر زَّاث إِ سِيذِي أَربِّـي س يِجّن ن اَرُّوْح يجْهذ اَم ونِّي ن نَّبِي إِلْيَاس. أَذ يسْمصْڒَاح لْوَالِدِين اَك ثَارْوَا نْسن. أَذ يَارّ يِنِّي يعصَّان غَار وبْرِيذ ن يِنِّي يدْجَان نِيشَان حمَا اَذ يسوْجذ شَّعْب إِ سِيذِي أَربِّـي اَذ يڒِين وجْذن."
ئِي شك آي اَحنْجِير، أَذَاش تْڒَغَان نَّبِي ن ونِّي يُوْعْڒَان، مِينْزِي اَذ تُوْيُوْرذ غَار زَّاث حمَا اَذ تسْوجْذذ اَبْرِيذ إِ سِيذِي أَربِّـي.
يَارَّا خَاسن س وَاوَاڒ ن نَّبِي ؤُمِي قَّارن إِشَعْيَا ينَّا قْبڒ: "نش ذ ثْمِيْجَّا يتْڒَغَان ذِي ڒخْڒَا ثقَّار: سْوجْذث اَبْرِيذ نِيشَان إِ سِيذِي أَربِّـي."