36 يُوْسَا-د عِيْسَى اَك يمحْضَارن نّس غَار يِجّن ن ومْشَان قَّارن-اَس <ݣَتْسِمَانِي.> ينَّا-ٱسن: "قِّيمم ذَا، نش اَذ رَاحغ ذِيهَا اَذ ࢲَّادْجغ."
ئِبعّذ خَاسن ثْوَاڒَا وِيس ثْنَاين، ئِتَّار إِ أَربِّـي ينَّا: "آ بَابَا، مڒَا ڒْكَاس-أَ ن ڒَعْذَاب وَار خَافِي ثسْبعّْذذ شَا سْوِيغ-ث، أَتَاف اَذ يِيڒِي مِين يخس ڒْخَاضَر نّش."
ئِبعّذ خَاسن شْوَايْت، ئِسجّذ غَار ثْمُوْرْث يبْذَا يتتَّار إِ أَربِّـي ينَّا: "آ بَابَا، مڒَا مُمْكِن سْبعّذ-يث خَافِي ڒْكَاس-أَ ن ڒَعْذَاب. مَاشِي مَامش خْسغ نش؛ لَّا، مَامش يخس ڒْخَاضَر نّش شك."
ذݣ وُوْسَّان نِّي إِي ذِي تُوْغَا يدَّر عِيْسَى ذِي ثْمُوْرْث-أَ، ئِتْࢲَادْجَا يتْڒَاغَا خ أَربِّـي س جّْهذ أُو س يمطَّاون يتتَّار-اَس إِ ونِّي يزمَّرن اَث يسنْجم زِي ڒْموْث. أَربِّـي يتْصنَّاط-اَس وَامِي عِيْسَى يتݣّْوذ زَّايس.
وَلَكِن شك خْمِي غَا ثࢲَّادْجذ، أَذف غَار وخَّام نّش قّن خَاك ثَوَّارْث، ࢲَّادْج إِ بَابَاش يدْجَان مَانِي وَار ث يتْوِيڒِي حَدّ. بَابَاش إِݣ يࢲرّن مِين يتْوَاݣّن س ثْنُوْفْرَا اَتَاف اَش يجَازَا.