9 أَرِّينْت خَاسنْت ثِيمِيغِيسِين نَّانْت-اَسنْت: لَّا، مِينْزِي وَار ذَانغ يتْقدِّي شَا إِ نشِّين ذ كنِّينْت. رُوْحنْت غَار ثْحَانت سْغنْت-يد مِين غَا ثحْذَاجنْت.
تُوْب زِي شَّرّْ نّش، تَّار إِ سِيذِي أَربِّـي يمْكن اَذَاش يغْفَر مِين ثنْوِيذ ذݣ وُوْڒ نّش.
مَارَّا ونِّي يتْسْڒَان إِ وَاوَاڒ ينُو يخدّم زَّايس، نتَّا اَم يِجّن ن بْنَاذم ذ اَمِيغِيس يبْنَا ثَدَّارْث نّس خ وزْرُو.
نش اَقَا سّكِّيغ-كنِّيو اَمشْنَاو يحُوْڒِيْين جَار وُوْشَّانن. إِڒِيم ثْفَاقم اَمشْنَاو يفِيغرَان، إِڒِيم ذ نِّيّث اَمشْنَاو يذْبِيرن.
خمْسَا إِذْسنْت ذ ثِفْغَاڒ، خمْسَا إِذْسنْت ذ ثِيمِيغِيسِين.
ثِفْغَاڒ نَّانْت إِ ثِيمِيغِيسِين: ؤُشنْت-اَنغ شْوَايْت ن زّشْت ڒَاحقَّاش ڒقْنَاذڒ نّغ عْڒَاين اَذ خْسِين.