39 ڒُوْصِيّث وِيس ثْنَاين اَم ثنِّي ثَمزْوَارُوْت: أَذ تخْسذ اَجَّار نّش اَمشْنَاو يخف نّش.
ڒُوْصِيّث وِيس ثْنَاين ذ ثَانِيتَا: أَذ تخْسذ اَجَّار نّش اَمشْنَاو يخْف نّش. وَار ذِنِّي بُو شَان ڒُوْصِيّث كْتَار زِي ثِيْنَا."
أَقَا مَارَّا ڒُوْصِيَاث ن شَّرِيعَا ن مُوْسَى مُوْننْت-يد ذَانِيتَا: <أَذ تخْسذ اَجَّار نّش اَمشْنَاو يخف نّش.>
وقَّر بَابَاش ذ يمَّاش، خس اَجَّار نّش اَمشْنَاو يخف نّش."
مْكُڒ يجّن زَّايْنغ يتْخصَّا-يَاس اَخَاس يَارْضَا وَاجَّار نّس اَكِذس يݣّ ڒْخِير حمَا اَذ يجْهذ.
ڒُوْصِيّث ن وزدْجِيذ يزدْجِيذن إِي د يُوْسِين ذِي لْكِتَاب ثقَّار: "أَذ تخْسذ اَجَّار نّش اَمشْنَاو يخف نّش." كنِّيو اَذ تݣّم مْلِيح مڒَا ثْخدّْمم زَّايس.
إِذن مڒْمِي مَا نُوْفَا لْفُرْصَا، لَابُد أَ نݣّ ڒْخِير ذِي مَارَّا يوْذَان خَصَّاتَن اَك أَيثْمَاثْنغ ذِي لْإِيمَان.
ذ ثَا ذ ڒُوْصِيّث إِي يدْجَان ذ ثَمقّْرَانْت ذ ثَمزْوَارُوْت.
ئِتْخصَّا وَار يتِيڒِي شَا ومَارْوَاس جَارَاوم؛ لَّا، ئِتْخصَّا اَذ يِيڒِي إِلَّا ومَارْوَاس ن ڒمْحِبّث. أَقَا ونِّي يتخْسن ونّضْنِي يتْوَاحْسَاب يكمّڒ مِين يُوْرِين ذِي شَّرِيعَا.