22 ينَّا-ٱس عِيْسَى: "لَّا، وَار يدْجِي بُو سبْعَا ن ثْوَاڒَاثِين، أَذَاش ينِيغ سبْعِين ؤُوث-يت ذِي سبْعَا ن ثْوَاڒَاثِين!
صْبَارث اَك وَايَاوْيَا. مڒَا شَان يِجّن زَّايْوم غَارس شَان لْمُشْكِل إِي زَّايس غَا يشثْشَا خ ونّغْنِي، ئِتْخصَّا يجّن اَذ يسْمح إِ ونّغْنِي. مَامّش ذَاوم يغْفَر أَربِّـي إِ كنِّيو، أَمنِّي إِي غَا ثْسمْحم إِ يِوْذَان.
كنِّيو خْمِي غَا ثْبدّم اَذ تࢲَّادْجم، مڒَا غَارْوم شَا ن لْعَدَاوَا اَك شَان يِجّن سمْحم-اَس حمَا بَابَاثْوم يدْجَان ذݣ وجنَّا اَذَاوم يغْفَر دّْنُوْب نْوم.
مَارَّا لْعُقْدَا ذ وغْضَاب ذ وعصّب ذ سْذَاع ذ ڒْبَاطڒ سْبعّْذم-ثن خَاوم مَارَّا، أُو كّْسث عَاوذ كُڒ نُّوْع ن ڒقْبَاحث.
وَار تجَّا شَا شَّرّْ اَش يغْڒب، ذ شك إِي غَا يغڒْبن شَّرّْ س ڒْخِير.
عصّْبث بْڒَا مَا اَذ تݣّم ڒْمُعْصِيّث. وَار تجَّاث شَا ثْفُوْشْت اَخَاوم ثغْڒِي كنِّيو عَاذ تْعصِّيبم.
فَلِيهَذَا خْسغ يرْيَازن ذِي مَارَّا يمُوْشَان اَذ ࢲَّادْجن اَذ يْسِين يفَاسّن نْسن يصْفَان غَار وجنَّا بْڒَا مَا ٱذ تْعصّْبن بْڒَا مَا ٱذ تْمنْغَان.
ڒَاحقَّاش ڒْمُلْك وجنَّا يتَاوِي-د ذݣ يِجّن ن وزدْجِيذ يرزُّو اَذ يݣّ ڒحْسَاب اَك يخدَّامن نّس.