39 ونِّي غَا يربْحن ثُوْذَارْث نّس، أَتَاف أَت يخْسَر. ونِّي غَا يخْسَرن ثُوْذَارْث نّس خ سَّبَاب ينُو، أَتَاف أَت يرْبح.
ونِّي يتخْسن ثُوْذَارْث نّس، أَتَاف اَت يخْسَر. ونِّي يتْعِيفَّان ثُوْذَارْث نّس ذِي دُّنشْت-أَ، أَتَاف اَت يَاف ذِي ثُوْذَارْث ن ڒبْدَا.
ونِّي يخْسن اَذ يسنْجم ثُوْذَارْث نّس اَتَاف اَت يخْسَر. ونِّي إِي غَا يخْسَرن ثُوْذَارْث نّس اَتَاف اَت يسنْجم.
ڒَاحقَّاش ونِّي يرزُّوْن اَذ يسنْجم ثُوْذَارْث نّس اَتَاف اَث يخْسَر. ونِّي غَا يخْسَرن ثُوْذَارْث نّس خ سَّبَاب ينُو اَتَاف اَث يسنْجم.
وَار تݣّْوذ شَا زِي مَامّش إِي غَا تْوَاعدّْبذ. أَقَا إِبْڒِيس اَذ يسِيذف ڒبْعَاض زَّايْوم غَار ڒحْبس حمَا اَذ تْوَاجَرّْبم. أَذ تْسعْذُوْم ڒمْحَاين ذي عشْرَايَّام. اَرْنِي ذِي لْإيْمَان نّش وَاخَّا اَش نْغن، نش اَذَاش ؤُشغ تَّاج ن ثُوْذَارْث.