15 وَلَكِن زَّرِّيعث نِّي إِݣ يوْضَان ذِي ثْمُوْرْث ثَصبْحَانْت نتَّاث اَم يِوْذَان إِي تسْڒَان إِ وَاوَاڒ ن أَربِّـي قبْڒن-ث س وُوْڒ نْسن اَصبْحَان ذ اَشمْڒَاڒ، صبَّارن حمَا اَذ اَرْون.
وَلَكِن ونِّي غَا يصْبَرن غَار ونݣَّارُو اَتَاف اَذ ينْجم.
وَلَكِن نتَّا ينَّا: "لَّا، سَّعْذ ن يِنِّي يتْسْڒَان إِ وَاوَاڒ ن أَربِّـي، تْطَاعَان-اَس."
بْنَاذم اَصبْحَان يسُوْفُوْغ-د مِين يدْجَان ذ اَصبْحَان زِي ڒْكنْز اَصبْحَان ن وُوْڒ نّس. بْنَاذم اَعفَّان يسُوْفُوْغ-د مِين يدْجَان ذ اَعفَّان زِي ڒْكنْز اَعفَّان ن وُوْڒ نّس. ڒَاحقَّاش اَقمُّوْم ن بْنَاذم يسَّاوَاڒ مِين يدْجَان ذݣ وُوْڒ نّس.
زَّرِّيعث نِّي إِݣ يوْضَان جَار يسنَّانن نتَّاث اَم يِوْذَان إِي تسْڒَان إِ وَاوَاڒ ن أَربِّـي، وَلَكِن ذغْيَا تمْجيَّافن س ومْنُوْس ذ وَاݣْڒَا ذ شّهَاوَاث ن دُّنشْت-أَ وَار نفّْعن شَا.
ؤُڒَا ذ يجّن وَار يتْشَعِّيڒ ڒْقنْدِيڒ حمَا اَخَاس يقْڒب اَقْنُوْش نِغ اَث يݣّ سْوَادَّاي إِ قَامَا. لَّا، ئِتݣّ-يث خ ڒْمَرْفَاع حمَا اَذَاسن يُوْش ثْفَاوْث إِ يِنِّي إِي د غَا يَاذْفن.
مڒَا تْحِبِّيم-اَيِي كنِّيو، ݣّث زِي ڒُوْصِيَاث ينُو.
مڒَا ثخدّْمم زِي ڒُوْصِيَاث ينُو، أَتَاف اَذ تِيڒِيم ذِي ڒمْحِبّث ينُو اَمشْنَاو مَامش ݣِّيغ نش زِي ڒُوْصِيَاث ن بَابَا اَقَايِي ذِي ڒمْحِبّث نّس.
أَذَاسن يُوْش ثُوْذَارْث وَار يفنِّين شَا إِ يِنِّي يصبَّارن تݣّن لْحَسَانَاث، لِأَنَّا رزُّوْن خ لْهِمَّا ذ ؤُوقَّار ذ ثُوْذَارْث نِّي يتْدُوْمَان.
ڒخُّو ثْهْنَام زِي ڒْمُعْصِيّث، ثْطَاعَام إِ أَربِّـي. مَان نّْفَع إِي زَّايس غَا ثَاوِيم؟ يعْنِي اَذ تِيڒِيم ثصْفَام أُو مَانَاينِّي يتَاوِي غَار ثُوْذَارْث ن ڒبْدَا.
نش طَّبِيعَا ثَعفَّانْت ينُو سّْنغ وَار ذَايس ثزْذِيغ ؤُڒَا ذ يجّن ن ثْمسْڒَايْث ذ ثَصبْحَانْت. لِأَنَّا رزُّوْغ اَذ ݣّغ ثِمسْڒَايِين ثِصبْحَانِين، وَلَكِن وَار زمَّرغ اَثنْت ݣّغ.
آي اَيْثْمَا، أَمنِّي إِي ثدْجَام ؤُڒَا ذ كنِّيو. يعْنِي تْوَافكّم زِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى وَامِي ثمُّوْث دَّات ن لْمَسِيح، أَقَاوم خ يِيرِي ن يِجّن نّغْنِي نتَّا ذ يِيرِي ن لْمَسِيح إِي د يكَّرن زِي ڒْموْث، حمَا أَ نَارو ڒخْذَايم ثِصبْحَانِين إِ أَربِّـي.
لَّا، وَلَكِن مڒَا عَاذ وَار ث نُوْفِي شَا اَتَاف اَث نْرَاجَا س صّْبَر.
مڒَا يتْطهَّار نِغ وَار يتْطهِّير شَا، مَانَاينِّي يتْوَاحْسَاب ذ وَالُو. مڒَا يتݣّ س ڒُوْصِيَاث ن أَربِّـي ذ مَانَاينِّي إِݣ يتْوَاحْسَابن.
أَقَا س اَرْضَا ن سِيذِي أَربِّـي إِي زِي ثْنجْمم وَامِي ثُوْمْنم. مَانَايَا وَار زَّايْوم د يتكّ شَا زِي كنِّيو؛ لَّا، مَانَايَا يتكّ-د زِي لْهَدِيَا ن أَربِّـي.
زَّايس زِي عِيْسَى لْمَسِيح اَذ تِيڒِيم ثْعمَّرم س مِين د يتَارْون ڒْحَقّ. مَارَّا مَانَايَا إِ لْعَظَمَا ن أَربِّـي ذ لْحَمْد نّس.
حمَا اَذ تُوْيُوْرم خ يِجّن ن وبْرِيذ إِي ذَاس يتِيشّن إِ سِيذِيثْنغ لْقِيمَا إِي ذَاس يتعْجِيبن مَارَّا. خ وبْرِيذ-أَ اَذ تَارْوم مَارَّا ڒخْذَايم ثِصبْحَانِين اَذ تْمَارْنِيم ذِي ثُوْسْنَا نْوم خ أَربِّـي.
أَقَا يتْخصَّا اَذ تصْبَارم، مَايمِّي؟ بَاش خْمِي غَا ثݣّم ڒْخَاضَر ن أَربِّـي، أَتَاف اَغَارْوم يِيڒِي مِينْزِي إِي كنِّيو يوْعذ.
خ مَانَايَا لَابُد أَ د نَارّ ڒْبَاڒ نّغ إِ مِين نتْسْڒَا بَاش وَار نْتفّغ شَا اَبْرِيذ.
أُو لَابُد صّْبَار-أَ اَذَايْوم يكمّڒ شّْغڒ نّس حمَا ٱذ تمْغَارم اَذ تْعمَّرم س لْإِيمَان وَار ذَاوم ثْنقِّيص ؤُڒَا ذ يجّن ن ڒْحَاجث.
مَامّش غَا نݣّ نشِّين أَ نفْهم بلِّي نسّن-يث؟ قَا ث نسّن مڒَا نتْطَاعَا-ٱسنْت إِ ڒُوْصِيَاث نّس.