37 وَار تْعيَّابم حَدّ حمَا وَار كنِّيو يتْعيِّيب شَا أَربِّـي. وَار تْزَاوَاڒم حَدّ حمَا وَار كنِّيو يتْزَاوَاڒ شَا أَربِّـي. سمْحم إِ يِوْذَان، أَذَاوم يغْفَر أَربِّـي.
تݣّث ڒْخِير اَك وَايَاوْيَا، تْحِنَّام خ وَايَاوْيَا. سمّْحم إِ وَايَاوْيَا مَامّش ذَاوم يغْفَر أَربِّـي ذِي لْمَسِيح.
آي أَيثْمَا، وَار سَّاوَاڒث شَا ذݣ وَايَاوْيَا حمَا وَار تْوَاعِيقِيبم شَا؛ قَا ونِّي يتحْكَامن يبدّ-د غَار ثوَّارْث.
كنِّيو خْمِي غَا ثْبدّم اَذ تࢲَّادْجم، مڒَا غَارْوم شَا ن لْعَدَاوَا اَك شَان يِجّن سمْحم-اَس حمَا بَابَاثْوم يدْجَان ذݣ وجنَّا اَذَاوم يغْفَر دّْنُوْب نْوم.
صْبَارث اَك وَايَاوْيَا. مڒَا شَان يِجّن زَّايْوم غَارس شَان لْمُشْكِل إِي زَّايس غَا يشثْشَا خ ونّغْنِي، ئِتْخصَّا يجّن اَذ يسْمح إِ ونّغْنِي. مَامّش ذَاوم يغْفَر أَربِّـي إِ كنِّيو، أَمنِّي إِي غَا ثْسمْحم إِ يِوْذَان.
سَّعْذ نْسن إِ يِنِّي يرحّْمن، أَقَا اَثن يرْحم أَربِّـي ؤُڒَا ذ نِثْنِي.
يُوْݣِي، ئِرُوْح نتَّا ينْضَر-يث ذِي ڒحْبس اَڒ غَا يخدْجس اَمَارْوَاس نّس.
رحْمث يوْذَان مَامْش يرحّم بَابَاثْوم.
أَذَاس ؤُشغ اَعْمُوْذ اَذَاس د ضڒْقغ."
لَّا، ذ أَربِّـي ن ڒجْذُوْذ نّغ يعْنِي أَربِّـي ن بْرَاهِيم ذ أَربِّـي ن إِسْحَاق ذ أَربِّـي ن يعْقُوْب. لِأَنَّا ذ نتَّا إِي د يسْبيّْنن لْعَظَمَا نّس ذݣ وخدَّام نّس عِيْسَى. وَلَكِن ذ كنِّيو إي ث يسلّْمن إ لْحُكَّام ثنْكَرم-ث زَّاث إِ بِيلَاطُوْس وَامِي تُوْغَا يرزُّو اَذَاس يضْڒق.
نْهَار ن لْحِيسَاب أَربِّـي وَار يرحّم شَا ونِّي وَار يرحّْمن شَا؛ أَرَّحْمث ثْغدْجب لْحِيسَاب.