27 عَاوذ تُوْغَا اَطَّاس ن يِوْذَان هڒْشن ذَايْسن جْذَام ذِي ثْمُوْرْث ن أَيث-إِسْرَائِيل ذِي زْمَان نِّي ن نَّبِي أَلِيشَع. أَربِّـي وَار زَّايْسن يسْݣنْفِي ؤُڒَا ذ يجّن، ئِسْݣنْفَا إِلَّا نُعْمَان زِي سُوْرْيَا."
يُوْذف غَار ثمْزِيذَا ن أَربِّـي يُوْفَا ذِنِّي اَغْرُوْم نِّي إِي يدْجَان ذ صّذْقث يشِّي-ث نتَّا ذ يِنِّي إِي كِذس؛ وَاخَّا مَانَاينِّي وَار يدْجِي شَا حَلَال غِير إِ ڒْفُقَهَا وَاهَا.
ئِسرْس خَاس عِيْسَى فُوْس نّس يحَاذَا-ث ينَّا-ٱس: "وَاه نش خْسغ، شك قَا ثْݣنْفِيذ." صَافِي ذݣ ومْشَان يݣنْفَا ومهْڒُوْش نِّي زِي جْذَام نّس.
يِنِّي يمُوْنن ذِي ثمْزِيذَا وَامِي سْڒِين إِ وَاوَاڒ-أَ غضْبن اَطَّاس.
وَامِي كِذْسن دْجِيغ، حفْضغ خَاسن س يِيسم نّش إِي ذَايِي ثُوْشِيذ. حْضِيغ-ثن، ؤُڒَا ذ يجّن مَا يودَّر غِير ونِّي تُوْغَا يودَّرن حمَا اَذ يكمّڒ مِين يقَّار لْكِتَاب.