49 أَتَاف مِينْذِي كنِّيو يوْعذ بَابَا اَذَاوم ثِيذ سّكّغ نش. قِّيمم ذِي ثنْدِينْت-أَ اَڒ خَاوم د غَا يهْوَا جّْهذ زݣ وجنَّا."
وَلَكِن اَخْمِي خَاوم د غَا يهْوَا أَرُّوْح يقدّْسن، أَغَارْوم يِيڒِي جّْهذ. أَخَافِي ثْشهْذم ذِي ثنْدِينْت ن لْقُدْس ذ مَارَّا ثِمُوْرَا ن يَهُوْذِيَا ذ سَمَارْيَا اَڒ طَّارْف ونݣَّارُو ن دُّنشْت-أَ."
وَامِي تُوْغَا اَكِذْسن يتتّ، ئِوصَّا-ثن ينَّا-ٱسن: "وَار تفّْغم شَا زِي ثنْدِينْت ن لْقُدْس. رَاجَام اَڒ د غَا يَاس مِين يوْعذ بَابَا إِي خف ذَاوم تُوْغَا سِّيوْڒغ.
لْمُعَاوِن نِّي نتَّا ذ أَرُّوْح يقدّْسن، أَثِيذ يسّكّ بَابَا عْلَاحْسَاب يسم ينُو اَذَاوم يسڒْمذ كُڒْشِي اَكنِّيو يسْفكَّر مَارَّا مِين ذَاوم نِّيغ.
أَذ د يَاس لْمُعَاوِن يعْنِي أَرُّوْح ن لْحَقِيقَا. أَذَاوم ثِيذ سّكّغ نش زِي بَابَا أُو نتَّا يفّغ-د زِي بَابَا. خْمِي د غَا يَاس، أَخَافِي يشْهذ.
وَامِي ؤُوْضن غَار لْحُدُوْد ن مِيْسْيَا، قدْجْبن اَذ اَذْفن لْإِقْلِيم ن بِيثِينْيَا وَلَكِن وَار ثن يجِّي شَا اَرُّوْح ن عِيْسَى.