42 قَا دَاود ينَّا نتَّا س يِيخف نّس ذِي لْكِتَاب ن زَّابُوْر: <سِيذِي أَربِّـي ينَّا-ٱس إِ سِيذِي: قِّيم-د خ وفُوْسِي ينُو،
إِيوَا عمَّارْص أَربِّـي وَار ينِّي إِ شَان ن لْمَلَاك زِي لْمَلَائِكَاث: <قِّيم-د خ وفُوْسِي ينُو اَڒ د غَا ݣَّغ ڒْعَذْيَان نّش سْوَادَّاي يضَارن نّش.>
أَقَا يتْخصَّا اَذ يحْكم لْمَسِيح اَڒ غَا يݣّ أَربِّـي مَارَّا ڒْعَذْيَان نّس سْوَادَّاي ن سُّلْطَا ن يضَارن نّس.
ينَّا-ٱسن: "ذ وَا ذ اَوَاڒ إِي زِي كِذْوم سِّيوْڒغ وَامِي عَاذ تُوْغَا دْجِيغ اَكِذْوم، يعْنِي لَابُد اَذ يكمّڒ مَارَّا مِين خَافِي يُوْرِين ذِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى ذ لْكُتُب ن لْأَنْبِيَا ذ زَّبُوْر."
خ مَانَايَا اَمُّو يقَّار أَرُّوْح يقدّْسن: نْهَارَا مڒَا ثسْڒِيم إِ صُّوْت ن أَربِّـي،
ئِقَّار لْكِتَاب ن زَّبُوْر: أَربِّـي اَذ يخْڒَا ثَدَّارْث ن ونِّي وَار ذَايس يزدّغ حَدّ. ئِقَّار عَاوذ: ڒْخذْمث نّس اَت يطّف يجّن نّغْنِي.
أَڒ د غَا ݣّغ ڒْعَذْيَان نّش سْوَادَّاي إِ يضَارن نّش.>