15 وَامِي يذْوڒ ذ اَزذْجِيذ يعْقب-د، يُوْمَر حمَا اَذَاس د اَوِين يخدَّامن نِّي ؤُمِي يُوْشَا تْمنْيَاث نِّي حمَا اَذ يخْزَر مشْحَاڒ يرْبح مْكُڒ يجّن زَّايْسن.
ونِّي وَار يسِّينن شَا مِين يرزُّو سِيذس يتݣّ ثِمسْڒَايِين يسْذَاهْدْجن اَعْمُوْذ، أَتَاف اَذ يتْوَاعَقب ذْرُوْس وَاهَا. مَارَّا ونِّي ؤُمي يمُّوْش اَطَّاس، أَزَّايس رْزُوْن اَطَّاس. ونِّي إِݣ يتْوَاكلّْفن خ وَاطَّاس، أَزَّايس رْزُوْن اَطَّاس.
وَامِي ثعْذُو خَربِّي ن ڒْوقْث، ئِذْوڒ-د سِيذِيثْسن يتݣّ اَكِذْسن ڒحْسَاب.
وَلَكِن شَّعْب نّس عِيفّن-ث سذْفَارن-اَس شَا ن نُّوْيَاب اَڒ مَانِي غَا يرَاح بَاش اَذ ينِين قَا نشِّين وَار نخْس شَا اَرْيَاز-أَ اَذ يِيڒِي ذ اَزدْجِيذ خَانغ.
يُوْسَا-د وخدَّام اَمزْوَارُو ينَّا-ٱس: آ سِيذِي، عشْرَا ن ڒُوْزْنَاث ن نُّقَارْث نّش كُڒ يشْتن ثَرْنِي عشْرَا نّغْنِي.