15 ئِكَّر يجّن زݣ يِنِّي يتْوَاعَرْضن يسْڒَا إِ وَاوَاڒ نِّي ينَّا-ٱس إِ عِيْسَى: "سَّعْذ ن ونِّي إِي غَا يشّن اَغْرُوْم ذِي ڒْمُلْك ن أَربِّـي!"
ينَّا-ٱيِي لْمَلَاك ونِّي: "أَرِي مَانَايَا: سَّعْذ ن يِنِّي يتْوَاعَرْضن غَار ومنْسِي ن ڒْفَارْح ن يِزْمَار!" ينَّا-ٱيِي عَاوذ: "أَوَاڒن-أَ دْجَان ذ صَّح زِي أَربِّـي."
يعْنِي ذِي ڒْمُلْك ينُو اَذ تقِّيمم اَكِذِي غَار مِيسَّا اَذ تشّم اَذ تسْوم. أَذ تقِّيمم خ ڒْعَرْشَاث حمَا اَذ تْحكْمم خ ثنْعَاش ن ثْقبَّاڒ ن أَيْث-إِسْرَائِل."
أَذ د اَسن يِوْذَان زِي شَّرْق ذ ڒْغَرْب ذ شَّمَال ذ لْجَنُوْب، أَذ قِّيمن غَار مِيسَّا ذِي ڒْمُلْك ن أَريِّي.
وَامِي رُوْحنْت ثفْغَاڒ اَذ سْغنْت زّشْت، ئِخْضڒ-د مُوْڒَاي. ؤُذْفنْت اَكِذس ثِنِّي يسْوجْذن غَار ڒْفَارْح، ثْبلّع ثوَّارْث.
سَّعْذ ن يخدَّامن نِّي مڒَا يُوْسَا-د سِيذِيثْسن يُوْفِي-ثن عَاذ وَار طِّيصن شَا. أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: أَذ يݣفّض سِيذِيثْسن اَثن يسْغِيم، أَذ يبْذَا يتْسخَّار خَاسن.
أَقَا قَّارغ-اَوم: أَذ د اَسن اَطَّاس ن يِوْذَان زِي شَّرْق ذ ڒْغَرْب اَذ قِّيمن اَك بْرَاهِيم ذ إِسْحَاق ذ يَعْقُوْب غَار مِيسَّا ذِي ڒْمُلْك وجنَّا.
أَقَا قَّارغ-اَوم: زِي سَّا اَڒ ثْسَاونْت وَار زَّايس تتّغ شَا اَڒ غَا يوْقع ذِي ڒْمُلْك ن أَريِّي."