37 سَّعْذ ن يخدَّامن نِّي مڒَا يُوْسَا-د سِيذِيثْسن يُوْفِي-ثن عَاذ وَار طِّيصن شَا. أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: أَذ يݣفّض سِيذِيثْسن اَثن يسْغِيم، أَذ يبْذَا يتْسخَّار خَاسن.
خ مَانَايَا آي يمْعِيزّن ينُو، خْمِي غَا ثْرَاجَام كنِّيو إِ ثْمسْڒَايِين-أَ ݣّث لْمجْهُوْد نْوم بَاش اَكنِّيو يَاف اَكِذس ذِي ڒهْنَا بْڒَا ڒوْسخ بْڒَا ڒْعِيب.
خ مَانَايَا فَاقم بَعْدَا، قَا وَار ثسِّينم شَا مڒْمِي د غَا يذْوڒ سِيذِيثْوم.
ڒخُّو اَقَايِي جَار ثْنَاين ن ثْمسْڒَايِين-أَ إِي غَا يخْضَرغ. ذَايِي مِيزْڒِي اَذ ؤُيُوْرغ زِي ثُوْذَارْث-أَ اَذ يڒِيغ اَك لْمَسِيح ڒَاحقَّاش مَانَايَا قَاع حْسن زِي مَارَّا.
مَامش يقَّار لْكِتَاب: <مَانَاينِّي وَار ذِنِّي بُو ثِيطّ إِي ث يتْوَاڒَان، نِغ ذ اَمجُّوْن إِي ذَاس يتسْڒَان، نِغ ذ ڒَعْقڒ إِي ث يتْخَايَاڒن، مِين يسوْجذ أَربِّـي إِ يِنِّي إِي ث يتْحِبَّان.>
سْڒِيغ إِ يِجّن ن ثْمِيجَّا زݣ وجنَّا ثقَّار: "أَرِي مَانَايَا: سَّعْذ ن يمتِّينن إِي غَا يمّْثن سَّا اَڒ ثْسَاونْت ؤُمْنن زِي سِيذِيثْنغ." أَرُّوْح ن أَربِّـي يقَّار: "وَاه، حمَا اَذ ريّْحن زِي تَمَارَا نْسن ڒَاحقَّاش ذفَّارنْت-ثن لْحَسَانَات نْسن."
أَتَاف اَذَاوم تْوَاسّوْجذ عَاوذ يجّن ن ثوَّارْث ذ ثَصبْحَانْت غَار ڒْمُلْك نّس وَار يفنِّين شَا ن سِيذِيثْنغ عِيْسَى لْمَسِيح ونِّي إِي ذَانغ يسنْجَامن.
ونِّي يخْسن اَذَايِي يخْذم، ئِتْخصَّا اَذَايِي يذْفَار. مَانِي غَا يڒِيغ نش، أَذ يِيڒِي عَاوذ ذ اَخدَّام ينُو. ونِّي ذَايِي غَا يخذْمن، أَث يكَرّم بَابَا.
حْضَاث، ࢲَادْجم ذِي مْكُڒ ڒْوقْث حمَا اَتَاف ثْزمَّرم اَذ تْنجْمم زِي مَارَّا مِين غَا يوقْعن اَذ تْبدّم زَّاث إِ مِّيس ن بْنَاذم."
ڒَاحقَّاش يزْمَار إِي يدْجَان ذِي ڒْوسْط ن لْعَرْش اَثن يَرْوس، اَثن يَاوِي اَكِذس غَار مَانِي دْجَان ڒَعْنَاصر ن وَامَان ن ثُوْذَارْث. أَربِّـي اَذ يمْسح كُڒ اَمطَّاو زِي ثِيطَّاوِين نْسن."
ونِّي غَا يربْحن اَث جّغ اَكِذِي يقِّيم خ لْعَرْش ينُو، أَم ربْحغ ؤُڒَا ذ نش قِّيمغ اَك بَابَا خ لْعَرْش نّس.
مِينْزِي غَارِي لْمَسِيح نتَّا ذ ثُوْذَارْث ينُو، غَارِي ڒْموْث نتَّاث ذ لْجَائِزَا ينُو.
لَّا، أَذَاس ثِينِيذ سوْجذ-اَيِي-د مِين غَا شّغ. ݣفّض، سخَّار خَافِي اَڒ غَا شّغ اَذ سْوغ. عَاذ ڒخْدّنِّي إِي غَا ثشّذ شك اَذ تسْوذ.
سَّعْذ ن ؤُوقَّاف نِّي خْمِي د غَا يذْوڒ سِيذس اَث يَاف يخدّم.
إِڒِيم ثْوجْذم اَم يوْذَان إِي تْرَاجَان سِيذِيثْسن اَذ د يذْوڒ زِي ڒْفَارْح، أَذ د يَاس اَذ يسْقرْقب اَذَاس رزْمن ذغْيَا.
ؤُݣ يدْجَان ذ اَمقّْرَان؟ مَا ذ ونِّي يقِّيمن اَذ يشّ نِغ ذ ونِّي إِي خَاس يتْسخَّارن؟ يَاش ذ ونِّي يقِّيمن اَذ يشّ نِغ لَّا؟ وَلَكِن نش اَقَايِي اَكِذْوم اَم ونِّي إِي خَاوم يتْسخَّارن.
("صنّْطث، قَا نش اَذ د اَسغ اَم د يُوْسَا يج وشفَّار. سَّعْذ ن ونِّي إِي غَا يِيڒِين عْلَابَال اَذ يحْضَا اَرُّوْض نّس حمَا وَار يݣُّوْر شَا ذ اَعرْيَان اَذ ࢲرن يِوْذَان ثُوْعَرْيَنْت نّس.")