26 ڒخْدّنِّي يجّن زݣ يخدَّامن ن اَرَّايس ن ڒْفُقَهَا، نتَّا يتعْنَا-د إِ ونِّي ؤُمِي يقسّ بُطْرُس اَمجُّوْن، ئِرُوْح ينَّا-ٱس إِ بُطْرُس: "مَا وَار ثدْجِيذ ذ شك إِي ࢲْرِيغ اَكِذس ذِي جَرْدَا نِّي؟"
منْبَعْد شْوَايْت قَارّْبن-د غَار بُطْرُس يِنِّي يحْضَارن ذِنِّي نَّان-اَس: "شك ذ يجّن زَّايسن، وَار ذَايس بُو شّكّ. تْوَاعقْڒذ غِير ذݣ وَاوَاڒ نّش."
منْبَعْد شْوَايْت يࢲْرِي-ث يجّن نّغْنِي ينَّا-ٱس: "شك ذ يجّن زَّايْسن؟" ينَّا-ٱس بُطْرُس: "آ بْنَاذم، نش لَّا!"
منْبَعْد إِ ثْࢲَادْجِيث نِّي، ئِفّغ عِيْسَى اَك يمحْضَارن نّس ࢲْوَان يغْزَار ن قِيْدْرُوْن. ذِنِّي يجّن ن جَرْدَا، ؤُذْفن ذَايس نتَّا ذ يمحْضَارن نّس.
سِمْعَان بُطْرُس تُوْغَا غَارس سِّيف، ئِجْبذ-يث-يذ يُوْوْثَا زَّايس يسْمغ ن اَرَّايس ن ڒْفُقَهَا يقسّ-اَس اَمزُّوْغ اَفُوْسِي. ئِسْمغ نِّي قَّارن-اَس مَڒْخُس.