17 ذ ثَا ذ ڒُوْصِيّث ينُو، يعْنِي اَذ تْحِبّم اَيَاوْيَا.
ڒخُّو تِيشّغ-اَوم يجّن ن ڒُوْصِيّث ذ جْذِيذ: حِبّث اَيَاوْيَا. أُو حِبّث اَيَاوْيَا مَامّش كنِّيو حِبّغ نش.
ڒُوْصِيّث ينُو ذ ثَانِيتَا: <حِبّث اَيَاوْيَا مَامّش كنِّيو تْحِبِّيغ نش.>
وقَّارث مَارَّا يوْذَان. سْعِيزّث اَيثْمَاثْوم. ݣّْوْذث زِي أَربِّـي. وقَّارث اَزدْجِيذ.
آ ثَمْغَارْث يتْوَاعِيزّن، ڒخُّو تتَّارغ زَّايم أَ نْتخْس اَيَاوْيَا. وَار ذَام د تَارِيغ بُو شَان ن ڒُوْصِيّث ذ جْذِيذ؛ لَّا، نتَّاث ذ ثنِّي تُوْغَا غَارْنغ زݣ ومزْوَارُو.