13 شُوْف، ئِذَامّن ن يغَايْذن ذ ئِينْدُوْزن ذ يِيغّذ ن ثْفُوْنَاسْت تْرُوْشَّان زَّايْسن يِنِّي يخنْزن يسِّيصْفَا-ثن بَاش اَذ ذوْڒن ذ يمنْقَاوِيْين.
وَار يݣِّي بُو س وُوْذمَاون جَارَانغ، ئِسِيرذ-اَسن ؤُڒَاون نْسن وَامِي ؤُمْنن.
ڒخُّو ثسِّيصْفَام يخف نْوم وَامِي ثْطَاعم إِ لْحَقِيقَا بَاش اَذ تِيڒِي ذَايْوم يجّن ن ڒمْحِبّث جَار وَاوْمَاثن بْڒَا نِّفَاق. س مَانَايَا يتْخصَّا-كنِّيو اَذ ثخْسم اَيَاوْيَا اَطَّاس س وُوْڒَاون نْوم.
أَقَا نَّبِي مُوْسَى وَامِي يغْرَا كُڒ ڒُوْصِيّث إِ مَارَّا شَّعْب، ثُمَّا ييْسِي يذَامّن ن ئِينْدُوْزن ذ يغَايْذن يخلّط-يثن اَك وَامَان، ثُمَّا يرُوْشّ زَّايْسن لْكِتَاب س يِيخف نّس ذ مَارَّا شَّعْب س ثَاضُوْفْث ثَزݣّْوَاغْث ذ وزُوْي.
لِأَنَّا يذَامّن ن ئِينْدُوْزن ذ يغَايْذن وَار زمَّرن شَا اَذ كّْسن ڒْمُعْصِيّث، وَار يتمْكِين شَا.
ئِي كنِّيو، مِين تْفكَّرم؟ مشْحَاڒ إِي غَا يِيڒِي لْعِقَاب إِݣ يسْذَاهدْج ونِّي يسحْقَارن مِّيس ن أَربِّـي، ئِسخْنز يذَامّن ن ڒْعَهذ نِّي إِي زِي يتْوَاسِّيصْفَا، يزبّڒ أَرُّوْح ن اَرْضَا!