15 ڒخُّو مَارَّا مَانَايَا يتْوَاظْهَار-د مْلِيح وَامِي د يمظْهَار يجّن ن ڒفْقِي نّغْنِي، يعْنِي ذ عِيْسَى، اَمشْنَاو لْفِرْقَا ن مَلِكِيصَادِق.
إِذن، مَعْلِيك شّْغڒ نِّي إِي خدّْمن ڒْفُقَهَا ن أَيث-لَاوِي وَار ذَاس ينْقِيس وَالُو، مَايمِّي عَاذ تُوْغَا غَا نحْذَاج اَذ د يَاس يجّن ن ڒفْقِي نّغْنِي اَمشْنَاو لْفِرْقَا ن مَلِكِيصَادِق، مَاشِي زِي لْفِرْقَا نِّي عَادِي ن هَارُوْن ن أَيث-لَاوِي؟
وَار غَارس نْتِيف لَّا بَابَاس لَّا يمَّاس لَّا ڒجْذُوْذ نّس. وَار غَارس نْتِيف اَمزْوَارُو ن ڒِيَّام نّس ؤُڒَا ذ اَنݣَّارُو ن ثُوْذَارْث نّس. نتَّا يتْشَابَّاه ذِي مِّيس ن أَربِّـي، ئِدَّر اَم ڒفْقِي اَمقّْرَان إِ ڒبْدَا.
وَامِي وَار يُوْوْثِي بُو يࢲوْرَان مْلِيح ذغْيَا تْنقْڒَاعن. خْمِي د تَاسنْت شَان ڒمْحَاين نِغ ذ شَان وعدّب خ سَّبَاب ن وَاوَاڒ ن أَربِّـي، ذغْيَا يتفّغ اَبْرِيذ.
عَاوذ يقَّار أَربِّـي ذݣ يِجّن ن ومْشَان نّغْنِي: <شك ذ ڒفْقِي إِ ڒبْدَا اَمشْنَاو لْفِرْقَا نِّي ن ڒفْقِي ؤُمِي قَّارن مَلِكِيصَادِق.>
لِأَنَّا نسّن سِيذِيثْنغ يُوْسَا-د زِي ثقْبِيڒْث ن أَيث-يَهُوْذَا. عمَّارْص مَا ينَّا مُوْسَى اَذ د فّْغن ڒْفُقَهَا زِي ثقْبِيڒْث نِّي.
يعْنِي مَاشِي عْلَاحْسَاب يجّن ن ڒُوْصِيّث خ ڒجْذُوْذ نّس زِي شَّرِيعَا إِي ث يَارِّين ذ ڒفْقِي؛ لَّا، نتَّا ذ ڒفْقِي عْلَاحْسَاب جّْهذ ن ثُوْذَارْث نّس عمَّارْص اَذ تفْنَا.