13 شُوْف، وَامِي أَربِّـي يوْعذ بْرَاهِيم خ ڒْعَهذ نِّي، ئِجُّوْدْج أَربِّـي اَذ يشّ يخف نّس. مَايمِّي؟ لِأَنَّا وَار ذِنِّي حَدّ يمْغَر كْتَار زِي أَربِّـي.
يُوْشَا-اَس ڒْعَهذ إِ جدِّيثْنغ بْرَاهِيم،
آي أَيثْمَا، أَذَاوم ؤُشغ يجّن لْمِثَال زِي لْعَادَاث نّغ. لْوَصِيَا، نتَّاث مڒَا ثُوْرَا ثضْبع، وَار يزمَّر حَدّ اَت يسْبطّڒ نِغ اَذَايس يَرْنِي شَان ن ڒْحَاجث.
شُوْف، لْوَارث مَعْلِيك يتِيشّ-يث أَربِّـي اَك شَّرِيعَا ن مُوْسَى، أَتَاف وَار ث يتِيشّ شَا اَك ڒْعَهذ نّس إِ بْرَاهِيم. وَلَكِن لَّا، لْوَارث نِّي يوْعذ-يث أَربِّـي إِ بْرَاهِيم س يِجّن ن ڒْعَهذ.