14 ئِمْحَا اَمَارْوَاس نِّي إِݣ يزمّْمن خَانغ اَقَاث ضد نّغ س لْقَانُوْن. مَانَاينِّي ييْسِي-ث يصمَّر-يث خ صَّلِيب.
زَكَرِيَا ذ إِلِيزَابت نِثْنِي ݣُّوْرن نِيشَان اَك أَربِّـي، ؤُڒ نْسن ذ اَشمْڒَاڒ. تݣّن مَارَّا مِين يُوْمَر ذ مَارَّا مِين يوصَّا سِيذِي أَربِّـي.
س مَانَايَا تُوْبث، ذوْڒث غَار أَربِّـي حمَا اَذ تْوَاكّْسنْت ڒْمُعْصِيَاث نْوم. حمَا اَذ د تَاس ثْسَعَّات ن لْفَرَج زِي سِيذِي أَربِّـي، أَذ د يسّكّ لْمَسِيح إِي تُوْغَا ذَاوم يتْوَاخْضَرن زِي قْبڒ يعْنِي عِيْسَى.
كنِّيو مڒَا ثمُّوْثم اَك لْمَسِيح إِ لْقَوَانِين نِّي يقْذِيمن ن دُّنشْت-أَ، مَايمِّي ذَاس تݣّم اَرَّاي إِ لْقَانُوْن نِّي اَخْمِي عَاذ تْعِيشم زَّايس ذِي دُّنشْت-أَ؟
شُوْف، ئِجّن ن جّْهذ ينُوْفَّرن ن سَّيِّئَاث يخدّم ڒخُّو، وَلَكِن ذِنِّي يجّن نّغْنِي عَاذ يتطّف-يث حتَّا وَانِيتَا نّغْنِي اَذ يتْوَاكّس زِي ڒْوسْط.
ڒُوْصِيّث نِّي ذ ثَقْذِينْت ثتْوَابدّڒ وَامِي ثتْوَاحْسَاب ثضْعف بْڒَا نّْفَع.
وَامِي يسِّيوڒ أَربِّـي خ يِجّن ن ڒْعَهذ ذ جْذِيذ، صَافِي ونِّي اَمزْوَارُو يسْبطَّاڒ-يث. أُو ونِّي إِݣ يتْوَاسْبطَّاڒن ڒخُّو يذوّڒ ذ اَقْذِيم، أَتَاف ذغْيَا اَذ يتْوَاكّس وَار يتْغِيمِي شَا.
نتَّا س يِيخف نّس ييْسِي ڒْمُعْصِيَاث نّغ ذِي دَّات نّس خ ثحْنَاشْت نِّي حمَا أَ نمّث نشِّين س وُوْڒَاون نّغ إِ ڒْمُعْصِيَاث، أَ ندَّر إِ مِين يدْجَان نِيْشَان. أَقَا س وجَرِّيح نّس إِي زِي ثْݣنْفَام كنِّيو.