2 كَّرن ثنْعَاش نِّي ن اَرُّسُل سْمُوْنن مَارَّا يمحْضَارن نَّان-اَسن: "نشِّين اَرُّسُل مَاشِي مَعْقُوْل أَ نسْمح ذݣ وَاوَاڒ ن أَربِّـي بَاش أَ نفرق لْمُعْوَانَا.
بْڒَا شّكّ اَذ سْڒن قَا شك إِلَّا ثُوْسِيذ-د. إِيوَا، مَامّش غَا نݣّ؟
نش تْوَاڒِيغ مَاشِي مَعْقُوْل اَذ سّكّغ شَان ومحْبُوْس بْڒَا مَا ٱذ اَرِيغ تُّهْمَاث إِي خَاس قدّْمن."
ئِنْدق-د بُطْرُس ذ يُوْحَنَّا نَّان-اَسن: "حكْمث كنِّيو، مَا مْلِيح زَّاث إِ أَربِّـي أَ نْطَاع إِ وَاوَاڒ نّس نِغ إِ وَاوَاڒ نْوم؟
ذݣ وُوْسَّان نِّي لْعَدَد ن يمحْضَارن يمَارْنِي. ڒْمُوْمِنِين إِي سَّاوَاڒن س لُّغَا ثَيُوْنَانِيث تْشثْشَان زݣ يِنِّي يسَّاوَاڒن لْعِبْرِيَا، قَّارن قَا نشِّين ثَاجَّاڒِين نّغ وَار ذَاسنْت تِيشّن بُو ڒْحَقّ نْسنْت خْمِي فرّْقن لْمُعْوَانَا مْكُڒ نْهَار.
آي اَيثْمَا، كَّرم اَوِيم-د سبْعَا ن يرْيَازن زَّايْوم اَذ تِيڒِي ثسّْنم-ثن اَقَاثن مْلِيح، أَذ يڒِين شُّوْرن س أَرُّوْح يقدّْسن ذ ڒفْهَامث. نشِّين اَثن نْكلّف س لْمُهِمَّا-يَا
وَار ذِنِّي بُو شَان وعسْكَارِي إِݣ يتمْخُوْمْبُوْرن ذِي دُّوْر نّس ذِي ثْمسْڒَايِين ن دُّنشْت-أَ ڒَاحقَّاش يرزُّو اَذ يَارْضَا خ ونِّي إِي ث يَارِّين ذ اَعسْكَارِي.