15 غَارِي لْأَمَال زِي أَربِّـي مَامش غَارْسن يدْجَا غَار يرْيَازن-أَ، يعْنِي اَذ د كَّرن زِي ڒْموْث صَّالِحِين ذ ضَّالِمِين.
أَذ رَاحن يِيْنَا غَار ثْمسِّي إِي وَار يخسِّين عمَّارْص. وَلَكِن يصبْحَانن اَذ رَاحن غَار ثُوْذَارْث ن ڒبْدَا."
سَّعْذ نّش عْلَاحقَّاش وَار غَارْسن مِينْزِي ش غَا خدْجْسن. أَتَاف اَذَاش يتْوَاخْڒف ذِي نْهَار نِّي خْمِي د غَا كَّرن زِي ڒْموْث يِنِّي يدْجَان نِيشَان."
ثنَّا-ٱس مَرْثَا: "سّْنغ اَذ د يكَّر ذِي ڒْوقْث ن لْقِيَامَا ذِي نْهَار اَنݣَّارُو."
وَاش يمْكن خ وَاوَاڒ نِّي إِي نِّيغ س وڒَاغِي جَارَاسن وَامِي بدّغ ذِنِّي؟ نِّيغ-اَسن اَقَا كنِّيو تْحَاكَامم خَافِي نْهَارَا مِينْزِي تَامْنغ بلِّي يوْذَان اَذ د كَّرن زِي ڒْموْث ذِي لْقِيَامَا."
دَّات نّغ ن دُّنشْت-أَ اَت يسْبدّڒ لْمَسِيح بَاش اَذ تِذْوڒ اَم دَّات نّس لْعَظِيم. ئِتݣّ مَانَايَا س جّْهذ نِّي إِي زِي يزمَّر اَذ يَارّ قَاع ثِمسْڒَايِين سْوَادَّاي إِ لْحُكم نّس.
يِنِّي د غَا يكَّرن ذِي لْقِيَامَا ثَمزْوَارُوت سَّعْذ نْسن، أَقَاثن صْفَان. ڒْموْث وِيس ثْنَاين وَار غَارس تِيڒِي شَا سُّلْطَا خَاسن. اَذ يڒِين ذ ڒْفُقَهَا ن أَربِّـي ذ لْمَسِيح، أَكِذس حكْمن اَڒَاف ن يسݣّْوُوْسَا.