15 منْبَعْد ڒخْدّنِّي، نْسوْجذ يخف نّغ أَ نْݣَعّذ غَار ثنْدِينْت ن لْقُدْس.
وَلَكِن لْوَالِي فَسْتُوْس يرزُّو اَذ يݣّ ڒْخَاضَر إِ أَيث-إِسْرَائِيل أُوْشَا ينَّا-ٱس إِ بُوْلُس: "مَا ثخْسذ اَذ تْݣَعّْذذ غَار ثنْدِينْت ن لْقُدْس اَخَاك حكْمغ ذِنِّي نش خ تُّهْمَاث-أَ؟"
ئِقِّيم فَسْتُوْس ذِي لْقُدْس مَا ثْمنييَّام مَا عشْرييَّام، منْبَعْد يهْوَا غَار قَيْصَارِيَا. ثِيوشَّا نّس، يݣَّا لْجلْسَا ذِي لْمَحْكَامَا يُوْمَر اَذَاس د اَوِين بُوْلُس.
فَسْتُوْس نتَّا يذْوڒ ذ لْوَالِي ذِي لْإِقْلِيم. وَامِي ثعْذُو ثڒْتِيَّام يݣَعّذ زِي ثنْدِينْت نِّي ن قَيْصَارِيَا غَار ثنْدِينْت ن لْقُدْس.
وَامِي يُوْوض غَار ثنْدِينْت ن قَيْصَارِيَا، ئِݣَعّذ غَار لْقُدْس يسدْجم خ جْمَاعث ن ڒْمُوْمِنِين، سّنِّي يُوْيُوْر غَار ثنْدِينْت ن وَانْطَاكْيَا.
منْبَعْد إِ مَانَايَا، يعوّڒ بُوْلُس اَذ يسَفَر غَار لْقُدْس، أَذ يكّ خ لْإِقْلِيم ن مَاسِدُوْنْيَا ذ لْإِقْلِيم ن ؤُخَايَا. ينَّا: خْمِي غَا اَوْضغ ذِنِّي، ئِتْخصَّا-ٱيِي عَاوذ اَذ رَاحغ غَار ثنْدِينْت ن رُوْمَا!
نشِّين ذ يِوْذَان وَامِي نسْڒَا مَانَايَا نْحشّم بُوْلُس بَاش وَار يتْرِيح شَا غَار ثنْدِينْت ن لْقُدْس.