14 رزُّوْن خَاوم تْࢲَادْجَان خَاوم عْلَاحْسَاب اَرْضَا نِّي اَمقّْرَان إِي ذَاوم يُوْشَا أَربِّـي.
نش اَذَاوم ينِيغ: ݣّم يمدُّوْكَاڒ زِي ڒوْسخ ن دُّنشْت-أَ. أَتَاف خْمِي غَا يتْوَاقْضَا اَذ تْوَاقبْڒم ذِي ثُوذْرِين ن ڒبْدَا.
نش رزُّوْغ س وَاطَّاس اَكنِّيو ࢲرغ حمَا اَذَاوم ؤُشغ يجّن ن لْقُدْرَا رُوْحِيَا إِي ذَاوم غَا يُوْشن جّْهذ.
فَا آي أَيثْمَا، نخْس اَذ تسّْنم خ اَرْضَا نِّي إِي ذَاسنْت يُوْشَا أَربِّـي إِ ثْجُوْمَاع ن ڒْمُوْمِنِين إِݣ يدْجَان ذِي لْإِقْلِيم ن مَاسِدُوْنْيَا.
صَّذَاقَا-يَا ثُوْشَا دَّلِيل خَاوم، زَّايس إِي غَا حمْذن صَّالِحِين أَربِّـي. ثُوْمْنم س لْإِنْجِيل ن لْمَسِيح، ثْطَاعم-اَس خْمِي تْصدَّاقم اَطَّاس خَاسن أُو خ مَارَّا يوْذَان.
أَ نحْمذ أَربِّـي خ لْهَدِيَا نِّي نّس، وَار نْزمَّر اَت نوْصف.
أَتَاف أَربِّـي ذ شَّاهذ ينُو مشْحَاڒ إِي كنِّيو تْوحَّاشغ س لْحَنَانَا ن عِيْسَى لْمَسِيح.
ئِتْوحَّاش-يكنِّيو اَطَّاس مَارَّا إِذْوم، ييْسِي خَاوم اَمْنُوْس عَاوذ وَامِي د ثَارِّيم ڒخْبَار تُوْغَا يهْڒش.
إِذن آي أَيثْمَا إِي خَافِي يعِيزّن إِي تْوحَّاشغ إِݣ يدْجَان ذ ڒفْرَاحث ينُو ذ تَّاج ينُو، أَمنِّي لَابُد يتْخصَّا اَذ تقِّيمم ثْبدّم ذِي سِيذِيثْنغ آي يمْعِيزّن ينُو.
أَرْضَا ن سِيذِيثْنغ ينْفيّض-د خَافِي س وَاطَّاس ذ وَاطَّاس، أَكِذس يجّن ن لْإِيمَان ذ يِجّن ن ڒمْحِبّث إِݣ يدْجَان ذِي عِيْسَى لْمَسِيح.