12 شُوْف، مَاشِي ذ شّْغڒ ينُو اَذ حكْمغ خ لْكُفَّار غَار بَارَّا ن جْمَاعث ن ڒْمُوْمِنِين؛ لَّا، وَلَكِن ذ شّْغڒ نْوم اَذ تْحكْمم خ يِوْذَان غَار ذَاخڒ ن جْمَاعث.
ينَّا-ٱسن: "ئِتْوَاسْمح إِ كنِّيو اَذ تسّْنم مِين ينُوْفَّرن ذِي ڒْمُلْك ن أَربِّـي. يِنِّي زِي بَارَّا مَارَّا تَاس-اَسن-د س ڒمْعَانِي وَاهَا:
ينَّا-ٱس عِيْسَى: "آ بْنَاذم، وِي ذَايِي يݣِّين جَارَاوم ذ ڒْقَاضِي نِغ ذ ونِّي يفرْقن ڒْوَارْث؟"
ينَّا-ٱس عِيْسَى: "ڒْمُلْك ينُو مَاشِي زِي دُّنشْت-أَ. مَعْلِيك ڒْمُلْك ينُو زِي دُّنشْت-أَ، أَتَاف يمحْضَارن ينُو حَرْبن حمَا وَار وطِّيغ شَا ذݣ يفَاسّن ن يسْرَائِيلِيْين؛ لَّا، ڒْمُلْك ينُو وَار يدْجِي شَا سَّانِيتَا."
عِيشث س ڒفْهَامث اَك يِنِّي يدْجَان غَار بَارَّا نْوم وَار يُوْمِينن شَا، سْتَغلَّام ڒْوقْث نْوم مْلِيح.
حمَا اَذ تُوْيُوْرم س لْمَعْقُوْل اَك يِنِّي غَار بَارَّا نْوم وَار يُوْمِينن شَا، وَار تحْذِيجِيم وَالُو زِي حَدّ.
أُو لَابُد عَاوذ اَث وقَّرن يِنِّي يدْجَان ن بَارَّا وَار يدْجِين شَا ذ ڒْمُوْمِنِين بَاش وَار خَاس تْعيِّيبن شَا يِوْذَان وَار يوطِّي شَا ذِي ثخْشبْث نِّي ن إِبْڒِيس.