21 ئِقَّار ذِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى: "نش اَذ سِّيوْڒغ اَڒ يِوْذَان-أَ س لُّغَاث ن يثَرَّاسن س يينْشِيشن ن يبَرَّانِيْين، وَاخَّا اَمنِّي وَار ذَايِي تْصنِّيطن شَا. مَانَايَا يقَّار-يث سِيذِي أَربِّـي."
فَا نشِّين نسّن بلِّي مَارَّا مِين ذَايس ذِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى تْوصَّا يِنِّي غَار ثدْجَا شَّرِيعَا-يَا بَاش ؤُڒَا ذ يجّن وَار غَارس يتِيڒِي بُو لْعُدر. أُو مَارَّا يِنِّي يدْجَان ذِي دُّنشْت-أَ اَذ يڒِين سْوَادَّاي ن لْحِسَاب ن أَربِّـي.
ينَّا-ٱسن عِيْسَى: "مَا ثُوْرَا نِغ لَّا ذِي شَّرِيعَا نْوم بلِّي أَربِّـي ينَّا: <نش نِّيغ-اَوم كنِّيو ذ أَربِّـيثن>!؟
شُّوْرن س أَرُّوْح يقدّْسن مَارَّا إِذْسن، بْذَان سَّاوَاڒن س لُّغَاث وَار يدْجِين بو نْسن اَمشْنَاو مَامّش ذَاسن يُوْشَا أَرُّوْح اَذ سِّيوْڒن.
ثِمْغَارِين ذِي ثْجُمَاع ن ڒْمُوْمِنِين لَابُد اَذ قِّيمنْت سْتُوْكَانْت. وَار ذَاسنْت يتْوَاسْمِيح شَا اَذ سِّيوْڒنْت. لَابُد اَذ تْسذْحَانْت مَامّش ثقَّار شَّرِيعَا ن مُوْسَى.