زَبور 119:29 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

²⁹ منا چه پرێبئے راهان دور بدار، منی سرا رهم کن و شَریَتا منا بِدئے.

زَبور 119:29 Խաչաձեւ Հղումներ

زَبور 119:104

چه تئیی رهبندان منا زانت و سرپدیَ رسیت، پمێشکا منا چه هر رَدێن راها نپرت اِنت.

زَبور 119:128

تئیی سجّهێن رهبندانی راستیا مَنّان، پمێشکا منا چه هر رَدێن راها نپرت اِنت.

زَبور 119:163

چه رپک و پرێبا نپرتَ کنان، تئیی شَریَتا دۆستَ داران.

زَبور 119:37

منی چمّان چه بے‌اَرزشێن چیزّان دور بدار، منا وتی راهان زندگ بدار.

زَبور 119:5

په تئیی هُکمانی برجاه دارگا منی راه مُهر و مُهکم باتنت.

یوهَنّائے ائولی کاگد 1:8

اگن بگوَشێن بێگُناه و بێمئیار اێن، وتا رَدَ دئیێن و راستیا مئے دلا جاگه نێست.

یوهَنّائے ائولی کاگد 2:4

کَسے که گوَشیت: ”من آییا زانان“ بله آییئے هُکمانی سرا کارَ نکنت، درۆگبندے و آییئے دلا راستی نێست.

اِلهام 22:15

بله کُچکّ، جادوگر، زِنهکار، هۆنیگ، بُت‌پرست و هرکَس که درۆگَ بندیت و گۆن درۆگا مِهرَ کنت، اے سجّهێن چه شهرا ڈنَّ بنت.