1 براتان! اگن شما سهیگ بوتێت که کَسے گناهئے تها کپتگ، شما که پاکێن روهئے هسابا زندَ گوازێنێت، آییا په نَرمی پدا راستێن راها بیارێت. بله وتی دلگۆشا بدار ێت که وت چَکّاسێا مکپێت.
بِلّ منا پهرێزکارے شهمات بجنت، اے رهمے، بِلّ منا هکّل بدنت، اے په منی سرا رۆگنے، من چه اشیا انکارَ نکنان، انگت منی دْوا، بدکارانی کارانی هلاپا بیت.
منی جُگا بَڈّا کنێت، چه من هێل بگرێت، که من نَرمدل و بێکِبر آن. گڑا شمارا آرام و آسودگیَ رَسیت.
آ وهدا پِتْرُس ڈنّا پێشگاها نِشتگاَت، مۆلدے آییئے کِرّا آتک و گوَشتی: ”تئو هم جَلیلی ایسّائے همراه بوتگئے.“
گڑا پِتْرُس یاتا کپت که ایسّایا گوَشتگاَت: ”کرۆسئے بانگا پێسر، تئو سئے رَندا منی پَجّاه آرگا اِنکارَ کنئے.“ نون ڈنّا در آتک و سکّ گْرێتی.
بله برئوێت و اے هبرئے مانایا در بگێجێت که من هئیرات و کُربانیگ کنگئے لۆٹۆک نهآن، مِهر و رهمتئے لۆٹۆک آن. من په پهرێزکاران نئیاتکگان، گُنهکارانی لۆٹگ و گْوانک جنَگا آتکگان.
نِزۆرێن باورمندا وشّاتک کنێت و بزورێت و نگیشّتگێن هبرانی سرا گۆن آییا جێڑه مکنێت.
ما که زۆرمند اێن، باید اِنت نِزۆرێن باورمندانی کَمزۆریان وتی بَڈّا بزورێن و بَسّ وتی جندئے وشّیانی رندا مبێن.
گُنهکارێن اِنسانئے پِگر و هئیالئے آسَر مَرک اِنت. بله آ پگر و هئیال که مهاری روهئے دستا اِنت آییئے آسَر، زِندمان و آسودگی اِنت.
نَرمتَبی و داشْت. چُشێن چیزّانی هلاپا هچّ شَریَت و کانون نێست.
براتان! مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے رهمت گۆن شما گۆن بات. اَنچُش بات. آمین.
براتان! دگه گپّے اِش اِنت، ما شمارا سۆج داتگ که وتی زِندا چۆن بگوازێنێت که هُدا چه شما وشّ و رزا ببیت و شما اَنچُش کنگا اێت هم. نون هُداوندێن ایسّائے ناما گۆن شما دَزبندیَ کنێن و گوَشێن که اے چیزّا رۆچ په رۆچ گێشتر بکنێت.
بله آییا دُژمنئے هسابا مچارێت، په براتی سرپدی بکنێت که وتی رَدیا بِزانت.
وتی هلاپێن مردمان په نرمی راستێن راها سۆج بدنت، بلکێن هدا آیان مۆه بدنت که تئوبه بکننت و راستیئے زانتا سر ببنت،
شمئے نیاما دانا و اَگلمند کئے اِنت؟ بِلّێت اِشیا چه وتی شَرکِردیا پێش بداریت، گۆن هما بێکِبری و مهربانیا که چه هِکمتا کئیت.
ما سجّهێن باز رَدَ جنێن و ٹَگلَ ورێن. اگن کَسے چه وتی هبران ٹَگل مئوارت، تمان و کاملێن انسانے و وتی سَرجمێن جسم و جانئے مَهارا داشتَ کنت.
بَسّ، وتی دلا مَسیها هُداوند بمَنّێت و هماییا شرپ بدئیێت. اگن کَسے شمئے اُمێتئے سئوَبئے جُستا بکنت، مُدام په پَسّئو دئیگا تئیار ببێت.
اگن کَسے براتے بگندیت اَنچێن گناهے کنگا اِنت که مَرکئے سئوَبَ نبیت، دْوا بکنت و هُدا آییا زِندَ بَکشیت. اِشیا هما کَسئے بارئوا گوَشان که گناهی مَرکئے سئوَبَ نبیت. گناهے هستاِنت که مَرکئے سئوَبَ بیت، منَ نگوَشان که کَسے په چُشێن گناهێئے بَکشگا دْوا بکنت.