“Ahohmanh a nu siseh, a pa siseh, keimah nakin a daw deuhmi cu ka mi si awk aa tlak lo; ahohmanh a fapa siseh, a fanu siseh, keimah nakin a daw deuhmi cu ka mi si awk aa tlak lo.
“Mipa pakhatkhat nih nupi pahnih a ngeih i pakhat cu a dawt i pakhat cu a dawt lo i, dawtmi he dawt lomi he fa an hrinpiak veve i fapa hrin hmasa bik cu dawt lomi i fapa a si ahcun,
Cun Bawipa nih cun, “Zeitluk in dah ka mi hna nih Izipt ram ah temhinnak an huah ti kha fiang tein ka hmuh cang; a hremtu hna nih an cung i rian fak an khinh hna ruang i bawmhnak hal in an ainak kha ka theih. An nganfahnak cu ka hngalh dih cikcek.
“Ahohmanh ka sinah a rami cu a pa siseh, a nu siseh, a nupi siseh, a fale si hna seh, a unau si hna seh, a farle si hna seh, amah le amah siseh, aa huat lo ahcun a ka zultu a si kho lo.
A pa nih Jakob kha thluachuahnak a pek caah cun Esau nih Jakob cu a huat i a lungchung in, “Ka pa cu va thi deng cang kaw, a zun ngaih kan lim cun Jakob cu ka thah lai,” tiah a ti.
Esau cu Jakob unau a si lo maw? tiah Bawipa nih a ti. Jakob cu ka dawt, sihmanhsehlaw Esau cu ka huat, a tlang ram hna cu pakpalawng ah ka ser hna i a hringsortu inn cu ramlak cenghngia tlonnak ah ka canter, a ti.
“Ahohmanh bawi pahnih sal nan si kho lai lo; pakhat kha nan dawt deuh lai i pakhat kha nan huat deuh lai; pakhat sinah khan cun zumhawktlak tein nan um lai i pakhat tu kha cu zei ah nan rel lai lo. Pathian le tangka cu an rian nan ṭuan kep kho lai lo.
Cun Pathian nih Abraham cu cuarpartannak phunglam kha biakamnak hmelchunhnak caah a pek i cucaah Abraham nih cun Isak kha a chuah hnu zarh khat ah a cuarpar kha a tan. Isak nih Jakob kha a tan ve i Jakob nih kan pupa hleihnih hna kha a vun tan ve hna.
Leah cu fa a pawi i fapa a hrin. Aa thawh i, “Bawipa nih ka harnak kha a ka hmuhpiak cang, atu cu ka va nih a ka dawt cang lai,” a ti; cucaah a min ah Reuben a sak.