11 हामि तोहोराखर्ह्वालाइ पैल्हाहि बोल्लोक्परौ सान्तिमा जिबन बिताबाक् मन लागाहो। आउँ आफ्निक्-आफ्निक् कामै ध्यान देहो आउँ आफ्निक् लागि आफ्निहि काम करिहिन् कामाहो।
मुँइ मानुसक् बेटायक आबाक् दिन ता एकजेना मानुस परदेस जाइलक् परौ हो। आउँ जाबाक्भन्दा आगारि ओहिं आफ्निक् चाकरलकलाइ घरक् सेब्भ्रोउ कामलक् जिम्मा देइबानाइ आउँ पाल्यालाइ चनाखो भेहिन् बस्बा बाजिहिन् आग्या देलाहा।
पावल उहेखर्ह्वाक् परौ पाल बानाबाक् काम करिबानाइ आफ्निक् जिबिका चालावइ सिहिरे उहेखर्ह्वाक्सङ्हिं बस्लक् आउँ सङ्हिं काम कर्लक्।
मुँइ कर्ल सेब्भ्रोउ कामलक् तोहोराखर्ह्वालाइ देखाल धरम्ना, तोहोराखर्ह्वाइ आको यहेरङे मेहेनत करिहिन् कमजोरिलकलाइ मदप कर्बा पोर्लाहार। पर्भु येसुइ आफ्निहि बाज्ल बचनलक् सम्झह, ‘कि लेबाइसौं देबामा अज्झ आसिक् रहेला।’”
राजालक् आउँ सरखारि मानुसलकक् लागि आको सटौघरि पाराथ्ना करह। यरङ् करिबुने हामि सान्तिसौ परमेस्वरक् भक्ति आउँ आदरक् जिबन बिताबा पारुहुँक्ला।
तसौ उखर्ह्वा ओर्को मानुसलकक् घर-घरै डुल्बाक् बानि पोरिबानाइ अल्सि भेट्थ्ला। आउँ ओट्का माटेन् नहिंभेहिन् उखर्ह्वा कुरौत्या भेट्थ्ला। आउँ ओर्कोक् कामै हाथ हालिहिन् बोल्बा नहिंभेलाहार कहिनलक् बोल्लाहार भेट्थ्ला।
हाम्रा मानुसलक् राम्रो काम करिहिन् आउँ एकदमे खाँचोमा पोर्लोलकलाइ मदप करिहिन् आफ्निक् समइ बिताउस्, तसौ उखर्ह्वाक् जिबन फोर फोरालाहार भेट्थ्ला।