Mɨsɔ mǝ sʊwa jen nɛ tag mǝʊ jǝ́ bɛtɔ jwaalɛn, jʊ a bwɨɨ, bwɛ jwaalɛ a nyǝm bɔ jʊ tɛlalɔ gǝnɔ maa lɛɨ. Mǝ sʊwa jen mǝʊ jǝ́ fatǝm, jʊ a bwɨɨ n sʊwa jen kanjǝlɔ gwam mǝ nyʊwa a daagɔ Tɛtɛ mɨ woi.
Nǝtǝm bɨlǝngkɛlɔ mʊ nǝn a dul kanjǝl nɨɨ, bɛ ń ta gǝn a tɨbǝl mʊn jǝbɔ Kwaama. Bwiligɔ na a nʊ nɨ nǝl gǝnɔ a nǝ gǝn bɔ bwɨlangkɛl a dul jʊ bʊʊlalɨ gǝnɔ a do n dǝngdǝngɨ.
Fʌlʌm kan nyan mɔtǝm a Kwaamaɨ a ta tʌgo gwanggwang. Mɛl nɨ a bʊtɔ gǝnɨ sʊwa lɛ gɔ, “Tɛlalɔ a nyǝm nǝbam gǝnɔ,” jǝbɔ, “Pʌd nʊ nɨ a nʊng jǝlatǝm nǝn dun Tɛlalɔɨ, bɛ a bǝla maatǝm shilɔ wo.”
Jǝ́ bʊʊ nǝn kaam nǝbɔ, maamɔ jǝ́ gʊm ji a kǝla. Tangǝn jinɔ jǝ́ ji bʊnǝn jinɔ nǝn nyʊwatǝm taal jʊ ja maaɨ a mʊgɔ nǝl jen, ka jǝ́ maa lɛ jʊ ja maaɨ. Jǝ́ sama kang a bɛllɛtɨn jinɔ gǝm wʊnɨ ja kal nǝn bwɨlang nǝl na yɨm nǝfilii.