ԵՐԳ ԵՐԳՈՑ 6 - Նոր Էջմիածին Աստվածաշունչ

Հարսը պատասխան է տալիս և ասում.

¹ Իմ եղբորորդին իջավ իր պարտեզը՝ խնկածաղիկների մեջ՝ բուրաստաններում հովվելու և շուշաններ հավաքելու։

² Ես իմ եղբորորդունն եմ, և իմ եղբորորդին՝ իմը. Նա, որ հովվում է շուշանների մեջ։

Փեսան ասում է հարսին.

³ Անուշահոտության պես բարետես ես, մերձավո՛ր իմ, գեղեցիկ, ինչպես Երուսաղեմը, ապշեցուցիչ գեղեցկությամբ հորինված։

⁴ Աչքերդ դարձրո՛ւ ինձանից, քանզի դրանք վրդովեցին ինձ, վարսերդ նման են այծերի հոտերի, որ երևացին Գաղաադից։

⁵ Ատամներդ նման են խուզված ոչխարների հոտերի, որ դուրս են գալիս ջրավազանից. բոլորն էլ՝ զույգ գառնուկներով, և ամուլ չկա նրանց մեջ։

⁶ Շուրթերդ նման են կարմիր թելի, և գեղեցիկ են խոսքերը քո։ Այտերդ՝ իբրև նռան կեղև՝ թաքնված քողիդ հետևում։

⁷ Վաթսուն թագուհի և ութսուն հարճ, և օրիորդներ, որոնց թիվ չկա։

⁸ Իմ աղավնին միակն է, իմ կատարյալը, իր մոր միամորիկը, ընտրյալն իր ծնողի։ Տեսան նրան դուստրերն ու երանի տվեցին, գովեցին նրան հարճերն ու թագուհիները։

Դուստրերը և թագուհիները տեսան հարսին և երանի տվեցին նրան.

⁹ Ո՞վ է սա, որ երևում է ինչպես առավոտ, գեղեցիկ է, ինչպես լուսինը, ընտիր, ինչպես արեգակը՝ զարմանալի հորինված։

Փեսան ասում է հարսին.

¹⁰ Իջա ընկուզենիների պարտեզ՝ նայելու ճյուղերի արդյունքին, տեսնելու, թե ծաղկե՞լ է որթը, ծաղկե՞լ է նոճին, ծաղկե՞լ են նռնենիները։

Հարսն ասում է փեսային.

¹¹ Այնտեղ կտամ քեզ իմ ստինքները, իմ հոգին ոչինչ չիմացավ, ինձ Ամինադաբի կառքերին նմանեցրեց։

Դուստրերը և թագուհիներն ասում են հարսին.

¹² Վերադարձի՛ր, վերադարձի՛ր, ո՛վ սուլամացի, վերադարձի՛ր, վերադարձի՛ր, որ մենք տեսնենք քեզ։