ՏՈՎԲԻԹ 11 - Նոր Էջմիածին Աստվածաշունչ

Տովբիթի աչքերի բուժումը

¹ Այսպես նա գնաց նրանց հետ, մինչև որ մոտեցան Նինվեին։ Ռաֆայելը Տովբիային ասաց.

² «Եղբա՛յր, չգիտե՞ս, թե ինչպիսի՛ վիճակում թողեցիր քո հորը։

³ Արի՛ կնոջիցդ առաջ անցնենք և նախապատրաստենք տունը։

⁴ Վերցրո՛ւ նաև ձկան լեղին»։ Նրանք գնացին, շունն էլ գնաց նրանց հետևից։

⁵ Իսկ Աննան, ըստ սովորության, նստած սպասում էր իր որդու ճանապարհին։

⁶ Նա տեսավ, որ որդին գալիս է, և ասաց. «Ահա գալիս է քո որդին, նաև այն մարդը, որ ընկերացել էր նրան»։

⁷ Ռաֆայելը Տովբիային ասաց. «Ես գիտեմ, որ քո հոր աչքերը կբացվեն։

⁸ Այդ լեղին քսի՛ր նրա աչքերի շուրջը. այն կկսկծացնի ու նրա աչքերից կհեռացնի սպիտակ փառը, և նա կտեսնի»։

⁹ Աննան ընդառաջ գնաց, իր որդու վզով ընկավ ու ասաց նրան. «Որդյա՛կ իմ, ես քեզ տեսա, սրանից հետո ես անհոգ կմեռնեմ»։ Եվ երկուսով լաց եղան։

¹⁰ Տովբիթը դուրս ելավ դռների մոտ։ Նա խարխափում էր ու գլորվում։ Որդին շտապեց նրա մոտ,

¹¹ բարձրացրեց ու կանգնեցրեց հորը։ Ապա լեղին քսեց հոր աչքերին ու ասաց. «Հայրի՛կ, տոկա՛ և համբերի՛ր»։

¹² Մի պահ անց փառն անմիջապես կեղևահան եղավ ու թափվեց նրա աչքերից։

¹³ Նա տեսավ իր որդուն ու նրա վզով ընկավ, լաց եղավ ու ասաց.

¹⁴ «Օրհնյա՜լ ես, Տե՛ր, Աստվա՛ծ, և հավիտյանս օրհնյալ է քո անունը, օրհնյալ են քո բոլոր սուրբ հրեշտակները, որովհետև դու խրատեցիր ինձ, ապա ողորմեցիր, քանի որ ահա տեսնում եմ իմ որդի Տովբիային»։

¹⁵ Նրա որդին ուրախությամբ ներս մտավ ու հորը պատմեց այն մեծասքանչ դեպքերի մասին, որ իր հետ կատարվեցին Մարաստանում։

¹⁶ Ապա Տովբիթը խնդությամբ և Աստծուն օրհնաբանելով ընդառաջ ելավ իր հարսին Նինվեի դռների մոտ։ Ովքեր տեսնում էին նրան, զարմանում էին, որ նա տեսնելով է քայլում։ Տովբիթը նրանց առջև գոհություն էր մատուցում Աստծուն, որովհետև ողորմել էր իրենց։

¹⁷ Երբ Տովբիթը մոտեցավ իր հարսին, օրհնեց նրան ու ասաց. «Բարի եկար, դո՛ւստրս, թող օրհնյալ լինի Աստված, որ քեզ բերեց մեզ մոտ, և թող օրհնվեն քո հայրն ու մայրը»։

¹⁸ Նրա բոլոր եղբայրները, որ Նինվեում էին, ուրախացան

¹⁹ և այնտեղ յոթ օր հարսանիք արեցին։