Դրա համար էլ նրան արդարություն համարվեց։
Ահա թե ինչու նրան արդարություն համարվեց։
Աբրամը հավատաց Տիրոջը, և նա նրա համար արդարություն համարեց այդ։
Որովհետև Գիրքն ի՞նչ է ասում. «Աբրահամն Աստծուն հավատաց, և դա արդարություն համարվեց նրան» (Ծնն. 15.6, Գղտ. 3.6)։
Այդպես էլ Դավիթն է երանի տալիս այն մարդուն, որին Աստված, անկախ գործերից, արդար է համարում.