Երկյուղի վրա ծիծաղում է ու չի սոսկում և սրի առաջից ետ չի դառնում։
Երբ նետերի է հանդիպում, արհամարհում է, թրի առաջ էլ չի նահանջում։
Նա իր ձագերի հանդեպ անգութ է, ասես իր ձագերը չեն. իր աշխատանքի զուր լինելու վախը չունի։
Իսկ երբ թևերը բացի, ձիու և ձիավորի վրա ծիծաղում է։
Հովտում սմբակով քանդքնդում է, իր ուժով զվարճանում. նա դուրս է գալիս՝ սպառազենը դիմավորելու։
Նրա վրա կապարճն է ճարճատում, պսպղուն նիզակն ու գեղարդը։
Նրա նմանը երկրի վրա չկա. նա աներկյուղ է ստեղծվել։
Ահա խարազանի շաչյունը և անիվի շռինդը, սրընթաց ձին և ցնցվող կառքը,