Ես կույրին աչքեր էի, կաղին՝ ոտքեր։
Կույրին աչք էի և կաղ մարդուն՝ ոտք
Ահա դու շատերի ես խրատել, տկար ձեռքերը զորացրել։
Մովսեսն ասաց. «Խնդրեմ, մեզ մի՛ թող, որովհետև գիտես անապատի մեջ մեր բանակելու տեղերը և ուղեցույց կլինես մեզ համար։
Կույրերը տեսնում են, կաղերը՝ քայլում, բորոտները՝ մաքրվում, խուլերը՝ լսում, մեռելները՝ հարություն առնում, և աղքատներին Ավետարան է քարոզվում։