Որ չեղածի պես լինեի, մորս արգանդից գերեզման տարվեի։
ու իբրև չեղած կլինեի։ Եվ ինչո՞ւ արգանդից ուղղակի գերեզման չիջա,
Ուրեմն արգանդից ինձ ինչո՞ւ հանեցիր։ Երանի՜ մեռած լինեի, և ինձ որևէ աչք չտեսներ,
Իմ օրերը քիչ չե՞ն. դադա՛ր առ ու ինձանից ե՛տ կաց, որ մի քիչ ուրախանամ
Որովհետև ես չոչնչացա խավարի պատճառով, ոչ էլ մութը երեսս ծածկեց»։
Ինչո՞ւ ծնողիս արգանդում չմեռա, որովայնից ելած՝ չվախճանվեցի։
Կամ ինչպես վիժվածը, թաղված կլինեի, այն մանուկների նման, որոնք լույսը չտեսան։
Թող լինեն խխունջի նման, որ հալվում է գնալիս, կնոջ վիժածի պես լինեն, որ արև չի տեսնում։
Որովհետև ինձ չմեռցրեց արգանդում, որպեսզի ինձ համար իմ մայրը իմ գերեզմանը լիներ, և նրա արգանդը՝ հավիտյան հղի։